Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Męczyłem się z tą powieścią bardzo długo. A powód tej męczarni jest prosty: tutaj właściwie nic się nie dzieje. Mamy czwórkę bohaterów, nastolatków spędzających wakacje w Głuchołazach w czasie powodzi stulecia w 1997 r. W prologu dowiadujemy się, że jeden z nich nie przeżyje tych wakacji. No i tu powinna zacząć pełna napięcia gra z czytelnikiem, który na podstawie wciągającej akcji będzie usiłował zgadnąć kto i dlaczego, a jednocześnie tak zżyje się z bohaterami, że będzie drżał z niepokoju wiedząc, że ktoś z nich umrze. Ale tutaj nie ma akcji, jest zwykła codzienność, nawet powódź nie wzbudza u chłopaków większych emocji: nie niesie większego zagrożenia, nie przynosi też jakieś przygodowej ekscytacji. Mój największy zarzut jest taki, że cała czwórka bohaterów jest w zasadzie identyczna. Do tego stopnia, że miałem problem z przypominaniem sobie, który z nich ma niewidomego ojca, który dziadka czytującego Wiedźmina, który kocha się w Laurze. Nie ma tutaj stawki, która kazałaby czytelnikowi drżeć o los bohaterów, mieć swojego ulubieńca i tak dalej. Jedyne emocje pojawiają na samym końcu tej powieści i tu autorowi rzeczywiście udaje się tchnąć trochę życia w przynajmniej jednego bohatera. Wielkie rozczarowanie