Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę przyznać, że nie zdołałam doczytać do końca. Mam na pólce jeszcze kilka innych ksiązek, a na ta najzwyczajniej żal mi było już czasu. Stron ma 260, przeczytałam 120 Byłam twarda! Naprawdę.. Futurystyczna wizja Warszawy, w której ciężko zdobyć elektryczność, a zamiast wirusów ludzkich mamy wirusy prądolubne. Musze przyznać, że opisy miasta, pełnego kabli, mroku i bliskiego zawaleniu się trafiły do mojej wyobraźni. I za to właśnie książka otrzymuje swoje 4 pkt. Sama fabuła... nie do końca wpada w moje klimaty. Powiedziałabym wręcz, że jest nudna. Sceny szybko urywane, parę razy zgubiłam się w kwestii kto co mówi, i czy to przypadkiem już nie o innym bohaterze. Akapity krótkie i pełne mrocznych metafor, zgubnych porównań . Wydaje się, jakby ludzie w tej powieści byli bez emocji. Cała powieść jest bez emocji. Nie wyczuło się ich nawet w scenach seksu. Jest mi przykro bo opisy miasta naprawdę mi się podobały. Polecam Antropologom miasta i fanatykom futurystycznych opisów miast.