Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opinia zawiera spojlery! Jumper (2008) był pierwszym filmem, na którym byłam w kinie. Z punktu widzenia 9 letniej dziewczynki interesującej się efektami specjalnymi nie czułam potrzeby przeczytania książki, na podstawie której ukazał się film. Po latach postanowiłam uzupełnić swoją wiedzę na temat Jumpera i z czystej ciekawości sięgnęłam po książkę. Było to ogromną pomyłką. Film był dużo lepszy od książki choćby dzięki efektom specjalnym. W książce nie było walczących z Jumperami palladynów, jedynie przygody siedemnastoletniego mazgaja, który odważył się uciec od agresywnego ojca. Ucieczka od ojca nie zagwarantowała mu jednak spokoju, ponieważ chłopak ciągle od kogoś obrywał. Jak nie od bandziorów na ulicy, to zaś od chłopaka jakiejś dziewczyny poznanej na przyjęciu. Nawet zachowanie państwowych organizacji to fantastyka. Mimo, że dowiedzieli się o niezwykłej umiejętności Davida, puścili go wolno (czy normalnie władze wypuściliby niezwykłego obywatela?). Przed oceną "beznadziejna" książkę uratował tylko pomysł, ale mimo to definitywnie nie polecam czytać tej książki.