Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętnik o własnym nawróceniu. Pamiętnik napisany tak, że czyta się go jak niezłą powieść. Co prawda nie jest to literatura najwyższych lotów ale za to autentyczna. Autor nie wybiela się, pokazuje siebie i swoje czyny od czasów gdy był dzieckiem, poprzez czasy "pracy" w nowojorskich gangach lat 50-tych XX wieku, po czasy gdy się nawrócił. I naprawdę robi to wrażenie. W porównaniu do książki "Krzyż i sztylet", traktującej o tej samej tematyce i bohaterach, ta jest bardziej przejmująca bo pisana "z wewnątrz". Pokazuje co działo się i siedziało w głowach młodego pokolenia tamtych czasów (tego wychowanego w dzielnicach o nie najlepszej reputacji),co ich pchało do działania i "czynienia zła". Na mnie osobiście największe wrażenie wywarły w tej książce fragmenty o narkomanach. Podsumowując - niezła religijno podobna literatura.