Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Rorty'ego bazuje w bardzo istotnym stopniu na poglądach słynnych bełkociarzy pokroju Hegla czy Derridy, więc nie należy zbyt wiele spodziewać się po jej zawartości filozoficznej, ale z pewnością dodatnio należy ocenić fakt, że wywody w "Przygodności..." zaprezentowane są nad wyraz bezpośrednio i czytelnie, stąd lektura tekstu wybitnie 'postmodernistycznego' w swoich tezach wyjątkowo nie przynosi żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Sama treść programu Rorty'ego sprowadza się w zasadzie do rozszerzenia myśli Nietzschego o tym, że 'prawda to tylko ruchoma armia metafor'. Autor odwołując się także do Platona, Kanta, Wittgensteina oraz prac współczesnych 'analityków'; Donalda Davidsona i Wilfrida Sellarsa, stara się filozoficznie "obsłużyć" ideę "solidarności społecznej". Rorty deklaruje, że jego celem jest "zrzeczenie się filozoficznej neutralności dla dobra politycznego liberalizmu". Autor atakuje zatem tradycyjne pojęcia prawdy i fałszu, logiki, znaczenia, itd., proponując w zamian podejście pluralistyczne i relatywno-językowe, każące traktować prawdę jako przygodny walor słowników, którymi dysponuje społeczeństwo w danym okresie historycznym. Pracę Rorty'ego oceniam jako nadmiernie przyczynkarską i jednocześnie w gruncie rzeczy banalną. Nie można nie odnieść wrażenia, że Rorty najpierw postawił wnioski, a potem dobierał niezbyt konkluzywne nawiasem mówiąc argumenty. Ewolucyjne spojrzenie na język nie znosi jego głównej funkcji opisywania rzeczywistości wg kryteriów zgodności, odpowiedniości, intersubiektywności, diagnostyczności, itd.. Odrębność idiolektów nie wyklucza możliwości ich integracji i uogólnienia. Z nieistnienia absolutnych odniesień Rorty wyciąga nazbyt ekscentryczne wnioski. Gdy autor prezentuje swój program utylitarno-socjalnej epistemologii raczej niczym kokota flirtuje z czytelnikiem odwołaniami do Nabokowa, Prousta czy Yeatsa, niż prowadzi poważny wykład. Tezy Rorty'ego są atrakcyjne przez swoją łatwość. Na szczęście łatwy jest sam wywód, dzięki czemu można niskim kosztem czasowym przekonać się, jakimi "tęgimi" problemami zajmują się współcześni filozofowie akademiccy.