Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Quentin Tarantino wydał debiutancką powieść. Jest to wprawdzie historia osnuta i rozszerzająca wątki znane z jego ostatniego filmu (pod tym samym tytułem),ale pomyślna jako dzieło autonomiczne. Inna sprawa, że wątpię by ktoś kto nie obejrzał filmu był zainteresowany tą książką. Zawartość Tarantino w Tarantino jest tu bowiem stuprocentowa. Tak jak jednak jego filmy to zazwyczaj dla mnie duża przyjemność, tak w przypadku tej książki jestem rozdarty. Ale po kolei. Tarantino słynie ze swojej encyklopedycznej wiedzy o kinie i popkulturze, co jest tu tyleż widoczne, co bywa męczące. Wyliczanki utworów granych w danej stacji radiowej w konkretnym roku, filmografie aktorów klasy B (realnych i nie),anegdoty z planów filmowych itd. - są momenty kiedy ta całą luzacko-erudycyjna gadka staje się zwykłym gadulstwem, które można by bez starty dla rytmu i kolorytu powieści ukrócić. Bo pewne rzeczy autentycznie bawią, ale pewne brzmią jak wyciąg z archiwów filmowych. Upajanie się takimi szczegółami jest zresztą charakterystyczna dla Tarantino jako filmowca. Jednak to co sprawdza się w scenariuszu jako istotny detal do pokazania na ekranie, w powieści bywa zbędne. A ten zarzut można odnieść też do strasznie irytujących dopowiedzeń narratora - nieustannie precyzuje on co dana postać, prócz tego co przed chwilą powiedziała, także pomyślała. Brak tu ewidentnie dobrego redaktora, który niczym montażysta po prostu przyciąłby i zmontował Quentinowi jego ciekawy ostatecznie tekst. Druga rzecz to sam język i tu nie wiem, czy ból zębów jest zasługą autora czy jednak tłumacza. Są momenty kiedy opowieść brzmi tak niezręcznie, że nie potrafię mimo wszystko uwierzyć, że Tarantino napisałby to tak źle, bo -jakkolwiek by tam nie było u niego z pisaniem prozy - dialogi (!) są przecież jego znakiem firmowym, a tu są miejscami potwornie drewniane. Szkoda, bo sama fabuła jest ciekawa, akcja toczy się dość wartko i wciąga, ale przez te językowo-narracyjne babole trzeba czasem determinacji, by się na niej skupić. Podsumowując: jest to lektura typowo rozrywkowa z wkładką filmoznawczą, niepozbawiona literackich potknięć. Zabrakło niestety szlifu. Co nie zmienia faktu, że z chęcią przeczytam następną powieść Quentina, bo czego jak czego, ale talentu do wymyślania ciekawych historii odmówić mu nie można.