Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ach, te czasy, kiedy człowiek-miniaturka biegał po polanie i zastanawiał się, czy wejść na drzewo, czy odwiedzić dziadków i zjeść świeże ciasteczka. Właśnie o tym przypomniało mi się, gdy czytałem tę książkę. Wiecie, dorastałem wśród ludzi, dla których ważna była wspólnota i tradycyjne wartości. Dlatego "Czytając w ciemności" to dla mnie powrót... do przeszłości. Książka Deane'a to irlandzka odpowiedź na powieści Bruno Schulza, które również są pełne realizmu magicznego. Byłem zadowolony, czytając o przeczuciach czy jakichś duchowych objawieniach, starych zwyczajach stróżów prawa (w Irlandii to Garda Síochána, czyli Strażnik Pokoju, ale wszyscy mówią na nich garda),rodzicach żyjących tradycją czy szkolnych zwyczajach. Co prawda nie wiem, jak wyglądał mój duchowy kraj jakieś 70 lat temu, jednak czuję się z nim mocno związany właśnie dzięki tej powieści. Nie wiem, czy będziecie mieli (lub macie) podobne odczucia, ale mam wrażenie, że Irlandczycy i Polacy mają wiele wspólnego. Polecam lekturę "Czytając w ciemności", aby to zweryfikować.