Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przecież to pisał geniusz! Dlaczego nie wznowiono tych opowiadań?! Skandal! Człowiek musi się parać archeologią SF by dokopywać się takich perełek. 16 opowiadań o różnej tematyce (ale wciąż w kręgu sf/fantasy, głównie sf) które łączy jedno: wspaniały humor i prześmiewczość autora. I nie jest to jakiś tam prostacki humor. Jest on dobrze przemyślane. Pierwsze i ostatnie opowiadanie dzieją się we wsi Litwa. I tutaj od razu można mieć skojarzenia z Wielkim Guslarem Bułyczowa. Ale jest to nasza polska wieś doby PRLu. Nie mogłem oderwać się od czytania. Momentami humor kojarzył mi się z cyklem o Wędrowyczu Pilipiuka. Kolejne opowiadania (nazwijmy je "rodzinne") też trzymają klimat peerlowski ale tym razem są bliskie twórczości Harry'ego Kuttnera. Mamy tu polską wersję " Tubylerczykom spełły fajle". Na prawdę świetne. Bywają też takie opowiadania, które niosą echo humoru lemowskiego, będące opisem wydarzeń albo monologami. Podsumowując, to perełka z 1988, humorystyczne sf z elementami fantasy. Humor bawi, fabuła wciąga, tę książkę chce się czytać :) I nawet okładka nawiązuje do jednego z opowiadań. No cudo ;)