Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy macie czasami myśli samobójcze? Czy macie takie dni, podczas których chcielibyście już nie żyć? Czy macie nawroty depresji? A może w Waszej rodzinie pojawił się ktoś, kto cierpi na nieuleczalną chorobę i żąda eutanazji? W takim razie koniecznie musicie przeczytać książkę Joni Eareckson Tady – „Kiedy można umrzeć”. Nie jest to moralny podręcznik mający powstrzymać Cię przed ostatecznym krokiem. To książka, która ma Ci uświadomić, że każde życie, nawet to najbardziej na pozór beznadziejne i bezwartościowe, jest tak samo ważne. Joni miała szczęśliwe dzieciństwo, do czasu, kiedy w wieku kilkunastu lat skoczyła na główkę do za płytkiej wody i złamała sobie kręgosłup na odcinku szyjnym. Od tego czasu jest całkowicie sparaliżowana i zdana na łaskę innych. Pozornie powinna się załamać. Jednak po pierwszym szoku i odrętwieniu przyszło coś innego – apetyt na życie i na to, aby z niego czerpać całymi garściami. Co więcej, dzięki swojemu podejściu do życia, pomaga też innym znaleźć jego sens. W książce znajdziemy opisy najbardziej znanych przypadków, w których śmierć jest najbanalniejszym wyjściem z zaistniałej sytuacji. Paraliż, śpiączka, zniekształcone ciała, wegetacje, śmiertelne choroby, długotrwała depresja. Kto z nas chciałby żyć w takim ciele? Zwłaszcza teraz, kiedy propagowany jest kult piękna i młodości. Joni staje po stronie tych pierwszych, „beznadziejnych” przypadków. Każde życie przecież ma sens, a dzisiejsza medycyna potrafi zdziałać cuda. Może więc nie warto stawiać na nikim kreski i pozwolić mu odejść, kiedy Najwyższy wezwie go do siebie. Pozycja trochę mną wstrząsnęła, mimo że temat śmierci nie jest mi obcy. Zmusiła do przemyśleń nad własnym życiem i postępowaniem. A przede wszystkim pokazała, że nie ma sytuacji bez wyjścia.