Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po "Trzynaście kotów" postanowiłam sięgnąć w pewien październikowy dzień. Liczba trzynaście i czarny kot na okładce przekonywały mnie, że to będzie dobry wybór na jesienne wieczory. Obiecywałam sobie mnóstwo tajemnic, trochę mroku, a przede wszystkim "kociej" atmosfery. Niestety trochę się przeliczyłam. Opowiadania są bardzo nierówne. Z całkiem niezłych i pomysłowych historii jesteśmy nagle przerzucani to opowiadań, które wydają się być pisane trochę na siłę. Tak, jakby ktoś zażądał "napisz opowiadanie z motywem kota" i pisarz na z potem na czole wydusił z siebie te kilka stron. Ta nierówność to nie jedyny powód, który sprawia, że ciężko mi ocenić książkę. Historie napisane są w różnych gatunkach, więc ktoś, kto oczekiwał fantastyki może być zawiedziony na przykład licznymi opowiadaniami science fiction. W końcu to, czego zabrakło mi najbardziej, to... same koty. Spodziewałam się więcej bardziej charakterystycznych kocich postaci, próby uchwycenia natury tych tajemniczych zwierząt. Tymczasem koty często traktowane tu były po macoszemu, jak coś, co miało się pojawić, ale równie dobrze mogłoby to być jakiekolwiek inne zwierzę. Czy polecę tę książkę? Tak, jeśli ktoś chce poczytać po prostu opowiadania z gatunku sciencie fiction czy fantastyki. Nie, jeśli do książki przyciąga tylko postać czarnego kota i odwołująca się do czyichś "kociarskich" uczuć. Ja, jako Kociara, spodziewałam się po prostu czegoś innego.