Cytat dnia
Prawdziwe marzenia mają to do siebie, że nie dają spokoju.
Najnowsze artykuły
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024
6
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1
7
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”1
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2012
2016
2015
2011
2009Księżyc myśliwych Katarzyna Krenz
To nie jest dobra książka, choć ma swoisty urok. Miło się czyta nie angażując zbytnio szarych komórek, ślizgając się po zdaniach, pędząc ku końcowi. Lato, słońce, wakacje, relaks – tym tłumaczę sobie fakt, że przepłynęłam przez tę książkę. Wątek kryminalny, soft, jak chcą Autorki, takim dokładnie jest i w tym jego urok, protagoniści nieodpychający, komentarze odautorskie z lekka początkowo irytujące przestały mnie ostatecznie denerwować. W książce jest natomiast stanowczo zbyt wiele słów, gdyby treść nieco skondensować, być może wyszłoby to książce na dobre. Zdecydowanym atutem książki jako przedmiotu jest jej okładka, i, aż się wstydzę to wyznać, dlatego ją kupiłam (oprócz 45% zniżki w wydawnictwie Znak). Jest tajemnicza, wiele obiecuje i po prostu uległam jej przyciąganiu – nazwiska twórczyń nie mówiły mi nic, blurb był niezwykle enigmatyczny (wspominał coś o tym, że książka jest niepokojąca – nie jest!),natomiast ta okładka… 😊Księżyc myśliwych Katarzyna KrenzPoprzedzoną entuzsjastycznymi recenzjami powieścią "Księżyc myśliwych" interesowałam się od dawna. Wydawnictwo Znak, naprawdę dobra prasa, obiecujący debiut. Niestety - książka okazała się słabym, mocno przekombinwanym i nieudolnie intelektualizowanym utworem z całym tłumem niepotrzebnych postaci. Wątek kryminalny, który ma tu spinac całość i nadawać mrocznego klimatu w zasadzie nie istnieje. Tajemnicę autorki rozwiazują szybko i bez suspensu, po pierwszym podaniu tropu wiadomo o co będzie chodziło. Zagadki w zasadzie są dwie, obie w założeniu trzymające w napięciu i obie tak wydumane, że nie można się powstrzymać od przewrcania oczami z zażenowania. Bohaterowie monochromatyczni, ci są dobrzy, ten jest zły. Najgorsze jednak są listy między dwiema bliżej nam nieznanymi postaciami (autorki? ale jakoś dziwnie połączone ze sobą więzami krwi?),które toczą ze sobą nawiedzone rozmowy o filmach Bergmana i Antonioniego (niżej nie schodzą, o bruk nie uderzają...) i interpretują własny utwór w taki sposób, w jaki mnie nie przyszłoby do głowy tego zrobić. To dzięki nim dowiedziałam sie na przykład, że jedna z bohaterek jest bardzo śmieszna (nie znalazłam w książce ani jedej sceny potwierdzajacej tę tezę). Słaba, pretensjonalna, przereklamowana.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
