Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kubański pisarz, eseista, tłumacz i krytyk filmowy. Laureat Nagrody Cervantesa z roku 1997.
Jego rodzice należeli do założycieli Kubańskiej Partii Komunistycznej. W 1941 rodzina przeniosła się do Hawany, a w 1950 Cabrera Infante rozpoczął studia dziennikarskie na miejscowym uniwersytecie. W następnym roku założył Cinemateca de Cuba, pierwszą na wyspie instytucję propagująca kino. W latach 50. publikował także, pod pseudonimem G. Caín, recenzje filmowe w czasopiśmie Carteles. W tej dekadzie był przeciwnikiem dyktatora Fulgencio Batisty, po zwycięstwie rewolucji kubańskiej został m.in. redaktorem naczelnym Lunes, literackiego dodatku do Revolución - suplement przestano wydawać w 1961 na polecenie Castro. W latach 1962 - 1965 pełnił funkcję attaché kulturalnego w kubańskiej ambasadzie w Brukseli. W 1965, po śmierci matki, zdecydował się na emigrację - najpierw zamieszkał w Madrycie, by następnie na stałe osiąść w Londynie. Zmarł w tym mieście po 40 latach wygnania. Cabrera Infante był nieprzejednanym wrogiem Fidela Castro i jego reżimu. W swoich tekstach obnażał absurdy i zbrodnie komunistycznego systemu, apelował o zwolnienie więźniów politycznych (choćby Gustavo Arcosa, byłego ambasadora w Belgii - w czasie gdy w tym kraju na placówce dyplomatycznej przebywał i pisarz) oraz upominał się o innych uwięzionych np. homoseksualistów.