Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykle przyjemna lektura. Z pozoru ta powieść wydaje się być lekkim, wakacyjnym czytadłem, ot zwykłą obyczajówka do czytania w hamaku lub na plaży. jednak autorce udało się tu poruszyć problemy znacznie bardziej poważne: syndrom dziecka alkoholika, negatywne konsekwencje nadmiernej chęci kontrolowania wszystkiego wokół, rozpaczy po stracie dziecka i konieczności przejścia całego procesu związanego z żałobą. I choć przytoczone tu problemy wydają się być z gatunku tych najcięższych, książka napisana jest w sposób, który sprawia, że po prostu miło się ją czyta. Bo w gruncie rzeczy to opowieść optymistyczna. O sile przyjaźni, o tym, że zawsze można zacząć wszystko od nowa i o tym, jak bardzo potrzeba jest nam drugiego człowieka obok. Choć nie byłam przekonana do tej powieści, bo myślałam, ze będzie ona zbyt błaha, teraz cieszę się, że po nią sięgnęłam. Lektura zafundowała mi mnóstwo emocji i dostarczyła tematu do przemyśleń. Przede wszystkim jednak przypomniała, że należy doceniać to, co mamy,a le nie bać się tego, co przyniesie życie. bo nawet z najgłębszego dołka można się podnieść.