Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakupiłem, gdyż polecał ją Waldemar Łysiak, który jest moim ulubionym pisarzem. Plusami książki są; przyjemny styl S.R., ciekawa fabuła, przybliżenie realnego problemu braku rozliczenia z poprzednią epoką, a zwłaszcza z konfidentami, esbekami, agentami, milicją, i całym tym ścierwem. Niestety, tylko tyle plusów, opowieść S.R. tonie w papierosowym dymie, a bohater cały czas zajmuje się paleniem, piciem kawy i wódką/piwem, a rozwiązanie sprawy to przy okazji. Książkę czyta się podobnie jak oglądało się kiedyś slajdy (ach te dzieciństwo):. W książce nie łączy się przez to fabuła, opisywanie postaci i wnikanie w ich życiorys po to, aby za chwile o nich zapomnieć, gdyż się więcej nie ukażą jest chybionym pomysłem. Jedynie ostatnie 30 stron warte są zainteresowania. A główny bohater (dziennikarz) jest tak groteskowy, absurdalny, i pełne sprzeczności, iż mógłby pracować chyba tylko łopatą nie mózgiem. Gdyż przy łopacie to i wypić i zapalić jest łatwiej, co zresztą jest esencją życia "bohatera" książki S.R.