Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O ile fanką twórczości Lema jestem, o tyle fanką samego Lema po tej lekturze nie zostanę. Zaczynamy od cześci autobiograficznej i tak jak wielu wspomina w opiniach, jest to najlepsza część książki, chociaż mnie i tak nie porwała. Za dużo w niej wyrwanych z kontekstu anegdot czy pojedynczych historii, brakuje jej głębi typowej biografii i kompletnego poprowadzenia chronologicznego. Potem jest tylko gorzej, aż zastanawiałam się czy dam radę kontynuować. Opinie Lema o polityce, Lepperze, internecie i o praktycznie wszystkim można sprowadzić do: nie da się, nieważne, nie ma znaczenia, wszyscy są debilami. Takiej ilości pesymizmu, marudzenia i narzekania się nie spodziewałam, a jak już ktoś to robi to oczekuję alternatyw. Narzekać każdy potrafi, trochę trudniej zaproponować coś w zamian. O ile wiedza Lema z zakresu biologii jest imponująca i jak wchodzimy w szczegóły najnowszych możliwości biotechnologicznych to zaczyna się robić ciekawiej, to nic ta część książki nie wprowadziła do mojego życia. Nie po to sięgałam po lekturę by zgłębiać się w tych tematach, a opinia Lema za dużo nie wnosi do tych zagadnień.