Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Starość to mało popularny, nieco niewygodny, i niechętnie poruszany przez opinię publiczną temat. Stanowi ona zagadnienie, o którym wolimy nie myśleć, choć każdy z nas będzie musiał się z nim zmierzyć. "Wbrew naturze" to zbiór siedemnastu opowiadań polskich autorów, których tematem przewodnim i jednocześnie główną bohaterką jest właśnie starość. Antologia ukazuje przeróżne jej twarze, a każda z nich jest poruszająca i niezwykle autentyczna. Muszę przyznać, że stopniowo zaczynam się przekonywać do opowiadań. Zazwyczaj podchodzę do nich z dużym dystansem i założeniem, że nigdy nie dorównają dobrej, grubej książce. Jednak właśnie takie pozycje jak "Wbrew naturze" przekonują mnie do tego gatunku i ukazują jak dobrze można go wykorzystać. Żadna powieść nie przedstawi bowiem starości w tak wielu aspektach, barwach i odcieniach jak potrafi zrobić to antologia opowiadań. Każde z nich ma swój własny klimat, nastrój, a także indywidualne, charakterystyczne, podejście do starości. Każde jest ciekawe, dobrze napisane i intrygujące. Wiadomo, niektóre z opowiadań podobały mi się bardziej, inne nieco mniej. Nieco mnie zaskoczyło, że dwa z nich w ogóle nie pasują do reszty, dotyczą kompletnie innej tematyki. To taki jedyny zgrzyt, ale moje końcowe wrażenia są jak najbardziej pozytywne. "Wbrew naturze" kreuje przed czytelnikiem przenikliwy, miejscami dosadny, lecz również bardzo prawdziwy obraz starości. Lektura tej pozycji skłoniła mnie do licznych przemyśleń, a także do zadania sobie wielu pytań, na których część udało mi się znaleźć odpowiedź w antologii. "Wbrew naturze" zdecydowanie nie należy do lekkich i łatwych pozycji, i z tym trzeba się liczyć sięgając po tę książkę. Sądzę, jednak, ze warto poświęcić nieco czasu na jej przeczytanie. Jest to bowiem pozycja, która uczy, uświadamia oraz poszerza horyzonty czytelnika, a także pomaga oswoić się z zagadnieniem starości. Jednak przede wszystkim stanowi ciekawą i interesującą lekturę. Bardzo polecam! :)