Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chociaż książka nie jest całkiem w moim guście, muszę przyznać, że wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Styl autorki przypominał mi trochę pisaninę Grahama Mastertona. Przede wszystkim uwagę zwraca postać głównej bohaterki - perfekcyjnie dopracowana, tzw. "baba z jajami". Bardzo podobał mi się też sam doktorek, jak większość psychopatów - przystojny, ale z głębokimi rysami na psychice, które doprowadziły do tego, kim się stał. Jak to jest, że zawsze, nie zwracając na ziejące od mordercy zło, czujemy do nich sympatię, pociąg, nawet odrobinę żałujemy, że umarli? Czy to przez to, że - tak, jak w tym wypadku - znamy dokładnie przebieg jego dzieciństwa i wiemy z jakiego powodu mordował (chociaż oczywiście w żadnym wypadku to go nie usprawiedliwia)? Książka warta przeczytania. :)