Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety lekki zawód. Przygody nastoletniego Attyli nie do końca mnie wciągnęły. Dobry początek, druga połowa powieści i sama końcówka w obozie Hunów, natomiast reszta nudziła bardzo. Batalistyki, jakichś intryg dworskich jak na lekarstwo, natomiast opisy wszelkiej maści potraw czy napitków na kilka stron. Autor rozpisuje się na tematy mało istotne, natomiast ucieczka Attyli przez pół Europy z Rzymu do kraju Hunów, opisana na kilku stronach. Do tego mamy tu strasznie irytującą narrację. Momentami miałem wrażenie jakbym czytał Sienkiewicza, Prusa czy innego Reymonta albo wręcz książeczkę dla młodzieży. Liczyłem na mocną, krwawą powieść historyczną. Jakąś zbeletryzowaną formę biografii wielkiego wodza, jakim niewątpliwie był Attyla. Coś na miarę cyklu o Czyngis-chanie Igguldena. A dostałem coś w stylu przygód Tomka Alfreda Szklarskiego. Dodatkowo ni z tego, ni z owego autor wplata wątki rodem z fantasy, które jeszcze bardziej popsuły mi odbiór książki. Jedynym plusem, jak dla mnie, była postać Lucjusza. Wątek eskorty Attyli przez jego oddział z Rzymu do Rawenny, zakończonej dość dobrze opisaną bitwą, to najjaśniejszy punkt książki. Na plus też zakończenie, które daje dobre podwaliny pod kolejny tom. Aczkolwiek waham się, czy po niego sięgać. Na pewno nie stanie się to w najbliższym czasie. Ani nie zachęcam, ani nie zniechęcam. Trzeba spróbować samemu.