Łotr albo głupek, w moim mniemaniu, narodowości nie ma, jest po prostu łotrem albo głupkiem.
Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Piotr Kępiński
Źródło: Wikipedia
12
6,5/10
Urodzony: 23.06.1964
Polski poeta i krytyk literacki. Uczęszczał do poznańskiego IV LO. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1997–1999 był zastępcą redaktora naczelnego „Czasu Kultury” oraz redaktorem naczelnym „Megaronu”. W latach 2006–2008 kierował działem kultura w „Dzienniku”. Od 2008 do 2011 był szefem działu Kultura w polskiej edycji „Newsweeka”. W tym samym czasopiśmie przez pięć lat był zastępcą szefa działu zagranicznego. Publikował m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Życiu”, „Tygodniku Powszechnym” oraz w „Twórczości”. Od 2007 roku do 2016 juror Literackiej Nagrody Europy Środkowej – Angelus. Od roku 2017 do 2019 w jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej - Silesius.
Debiutował w roku 1989 tomem „Most przed źródłem" (Ruch Artystyczny). Do tej pory opublikował dziewięć książek poetyckich a także trzy wybory esejów i szkiców. Mieszkał w Warszawie, w latach 2010 - 2015 w Wilnie, a obecnie w Rzymie. W latach 2012 - 2018 współpracował z „Nową Europą Wschodnią”. Obecnie współpracuje z miesięcznikiem "Twórczość" (w roku 2021 ukazuje się tam jego cykl felietonów pt. „Rzymskie strony") i "Plusem Minusem", sobotnim wydaniem dziennika "Rzeczpospolita". W roku 2015 ukazała się jego książka, napisana wspólnie ze znanym litewskim pisarzem Herkusem Kunčiusem Rozmowa Litwina z Polakiem (wydawnictwo Kolegium Europy Wschodniej) do której przedmowę napisał Adam Michnik, zaś posłowie Leonidas Donskis. W 2016 roku Rozmowa... została przełożona na język litewski. Książka ukazała się w wydawnictwie Versus Aureus pod tytułem Lietuvio ir Lenko pokalbis, a jej pierwsza prezentacja miała miejsce na targach książki w Wilnie. W 2017 roku w wydawnictwie Kolegium Europy Wschodniej ukazał się zbiór jego esejów o współczesnej kulturze litewskiej pt. Litewski spleen. Wśród bohaterów książki znaleźli się m.in. historyk Alfredas Bumblauskas, powieściopisarki: Kristina Sabaliauskaitė i Renata Šerelytė, pisarze: Sigitas Parulskis, Marius Ivaškevičius i Herkus Kunčius, filozof Leonidas Donskis, filmowiec Jonas Mekas oraz fotograficy: Vytautas Balčytis i Algirdas Šeškus. W tym samym roku Instytut Mikołowski opublikował jego tom poetycki Ludzkie nieludzkie. Według Krzysztofa Siwczyka: „Waga tych wierszy polega na ciągłym ruchu ku poetyckiej summie wrażeń ze świata pogranicza – tej jedynej krainy, która obywa się bez konstytucji, ideologii i polityki". W roku 2020 o najnowszej książce Kępińskiego „Nieoczy" pisał Jakub Kornhauser: „Wiersze Kępińskiego, niczym najlepsze dzienniki czasów zarazy, punktują złudne cele, w tym chęć porozumienia z innymi i z sobą samym. Biorą się z obserwacji czynionej na opak: z zamkniętymi oczami, aby zbudzić do życia krajobrazy wewnętrzne, które, jak wiadomo, są bardziej realne od rzeczywistości. „Nieoczy" to świetna, gorzka i mocna książka - w sam raz dla tych, co próbują wyobrazić sobie jakiś lepszy świat, który prędko nie nadejdzie."
Debiutował w roku 1989 tomem „Most przed źródłem" (Ruch Artystyczny). Do tej pory opublikował dziewięć książek poetyckich a także trzy wybory esejów i szkiców. Mieszkał w Warszawie, w latach 2010 - 2015 w Wilnie, a obecnie w Rzymie. W latach 2012 - 2018 współpracował z „Nową Europą Wschodnią”. Obecnie współpracuje z miesięcznikiem "Twórczość" (w roku 2021 ukazuje się tam jego cykl felietonów pt. „Rzymskie strony") i "Plusem Minusem", sobotnim wydaniem dziennika "Rzeczpospolita". W roku 2015 ukazała się jego książka, napisana wspólnie ze znanym litewskim pisarzem Herkusem Kunčiusem Rozmowa Litwina z Polakiem (wydawnictwo Kolegium Europy Wschodniej) do której przedmowę napisał Adam Michnik, zaś posłowie Leonidas Donskis. W 2016 roku Rozmowa... została przełożona na język litewski. Książka ukazała się w wydawnictwie Versus Aureus pod tytułem Lietuvio ir Lenko pokalbis, a jej pierwsza prezentacja miała miejsce na targach książki w Wilnie. W 2017 roku w wydawnictwie Kolegium Europy Wschodniej ukazał się zbiór jego esejów o współczesnej kulturze litewskiej pt. Litewski spleen. Wśród bohaterów książki znaleźli się m.in. historyk Alfredas Bumblauskas, powieściopisarki: Kristina Sabaliauskaitė i Renata Šerelytė, pisarze: Sigitas Parulskis, Marius Ivaškevičius i Herkus Kunčius, filozof Leonidas Donskis, filmowiec Jonas Mekas oraz fotograficy: Vytautas Balčytis i Algirdas Šeškus. W tym samym roku Instytut Mikołowski opublikował jego tom poetycki Ludzkie nieludzkie. Według Krzysztofa Siwczyka: „Waga tych wierszy polega na ciągłym ruchu ku poetyckiej summie wrażeń ze świata pogranicza – tej jedynej krainy, która obywa się bez konstytucji, ideologii i polityki". W roku 2020 o najnowszej książce Kępińskiego „Nieoczy" pisał Jakub Kornhauser: „Wiersze Kępińskiego, niczym najlepsze dzienniki czasów zarazy, punktują złudne cele, w tym chęć porozumienia z innymi i z sobą samym. Biorą się z obserwacji czynionej na opak: z zamkniętymi oczami, aby zbudzić do życia krajobrazy wewnętrzne, które, jak wiadomo, są bardziej realne od rzeczywistości. „Nieoczy" to świetna, gorzka i mocna książka - w sam raz dla tych, co próbują wyobrazić sobie jakiś lepszy świat, który prędko nie nadejdzie."
6,5/10średnia ocena książek autora
551 przeczytało książki autora
666 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Historia nas skrzywdziła, ale to powinno nas uczulić na los ludzi, którzy mieszkają obok.
1 osoba to lubiSporo lat później wszyscy wielcy włoscy wydawcy będą sobie pluli w brodę, że interes życia przeszedł im koło nosa, a całość puli zgarnęła ni...
Sporo lat później wszyscy wielcy włoscy wydawcy będą sobie pluli w brodę, że interes życia przeszedł im koło nosa, a całość puli zgarnęła nieduża oficyna z Palermo. Camilleri pozostał jej wierny do końca. Zaczął swoją pisarską karierę bardzo późno, bo w wieku prawie siedemdziesięciu lat (niech cezurę stanowi tutaj pierwsza książka z komisarzem Montalbano),a sprzedał ponad trzydzieści milionów egzemplarzy swoich książek, które przetłumaczono na sto dwadzieścia języków.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Szczury z via Veneto Piotr Kępiński
6,8
Książka o Rzymie i Italii, w której nie przeczytasz o Koloseum, Forum Romanum, freskach w Kaplicy Sykstyńskiej, a która w dodatku jest bardzo dobrą lekturą? Tak, to możliwe.
O czym zatem jest ta książka? O wszechobecnych szczurach, demagogach. wciąż unoszącym się nad Włochami duchu Mussoliniego, za którym niektórzy tęsknią, związkach mafii z handlem przycmentarnym, rowerowej rewolucji, jest zapiskami z pandemii. Dowiecie się z niej, kto pisze najlepsze kryminały, która część kraju chce się przyłączyć do Szwajcarii i dlaczego miasteczko Pacentro obraziło się na słynną Madonnę.
Ogromną zaletą książki jest to, że Piotr Kępiński pisze z perspektywy mieszkańca Rzymu, który codziennie styka z jego problemami, a nie z punktu widzenia dziennikarza czy badacza, który wiedzę o kraju czerpie z tamtejszej prasy.
Na tylnej okładce możemy przeczytać, że "choć czasy błogiego la dolce vita minęły, Włochy wciąż przyciągają". Niewątpliwie coś w tym jest, skoro nawet tamtejsi taksówkarze mówią, że niebo nad Rzymem jest piękniejsze, niż nad jakąkolwiek inną częścią globu.
W cieniu Gran Sasso. Historie z Abruzji Piotr Kępiński
6,9
Ciekawa bo Abruzja nie jest jakoś specjalnie eksponowanym rejonem Włoch. A chyba warto trochę poczytać, bo Italia, która w sumie powstała jako jeden organizm państwowy nie tak dawno, jest dość zróżnicowana. Nie tylko krajobrazowo ale jak mi się wydaje również jeśli chodzi o jej mieszkańców. A historie w książce są wcale zajmujące, zróżnicowane i dobrym językiem opowiedziane. Polecam.