Najnowsze artykuły
- ArtykułyJak feniks z popiołów – Baba Jaga odradza się na nowo i wraca na karty powieściAnna Jankowiak6
- ArtykułyCzytamy w weekend. 19 kwietnia 2024LubimyCzytać396
- ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Będzie dobrze” Aleksandry KernLubimyCzytać1
- Artykuły100 najbardziej wpływowych osób świata. Wśród nich pisarka i pisarz, a także jeden PolakKonrad Wrzesiński3
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jarosław Kuisz
13
7,2/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,2/10średnia ocena książek autora
66 przeczytało książki autora
126 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
The new politics of Poland: A case of post-traumatic sovereignty
Jarosław Kuisz
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2023
Prawo i kultura. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Markowi Wąsowiczowi
Jarosław Kuisz, Anna Rosner (prawo)
9,3 z 7 ocen
13 czytelników 0 opinii
2023
Prawo, literatura i film w Polsce Ludowej
Marek Wąsowicz, Jarosław Kuisz
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2021
Propaganda bezprawia. O „popularyzowaniu prawa” w pierwszych latach Polski Ludowej
Jarosław Kuisz
0,0 z ocen
9 czytelników 0 opinii
2020
Trudne rozliczenia z przeszłością t. 1: Sprawiedliwość okresu przejściowego w perspektywie międzynarodowej
Wojciech Sadurski, Jarosław Kuisz
0,0 z ocen
11 czytelników 0 opinii
2018
Trudne rozliczenia z przeszłością t. 2: Polska w perspektywie Europy Środkowo-Wschodniej
Wojciech Sadurski, Jarosław Kuisz
0,0 z ocen
11 czytelników 0 opinii
2018
Najnowsze opinie o książkach autora
Syci Polacy patrzą na Ukrainę Jarosław Kuisz
7,0
Zbiór publikacji wydany po aneksji Krymu i próba odpowiedzi na pytanie dotyczące miejsca Ukrainy we współczesnym świecie. Państwa targanego problemami wewnętrznymi i ingerowaniem Kremla przeciwko jakimkolwiek dążeniom Kijowa w kierunku prozachodnim. To relacje z Polską i rola Warszawy jako pośrednika z państwami Unii. Publikacja jest również ukazaniem cynicznej polityki Putina, w której imperializm i zastraszanie świata to priorytetowy cel, którym można zatuszować problemy gospodarcze. Tworząc nowy typ człowieka rosyjskiego, rezygnującego z podstawowych praw i wolności dla dziejowej wielkości nowego imperium Putina i jego oligarchów.
Koniec pokoleń podległości Jarosław Kuisz
6,5
Zacząłem ją czytać podczas pewnej podróży pociągiem przed dwoma laty i do wczoraj pozostawała w stanie niefortunnego zawieszenia, ale może to i lepiej, bo myśl Kuisza o powszechnym, chronicznym, w pewnym sensie nieuniknionym, w innym sensie nieuleczalnym stosowaniu podległościowego spojrzenia do spraw niepodległego państwa zdążyła wchłonąć się w mnie i sfermentować twórczo. Byłem w stanie konfrontować punkt widzenia autora z własną rzeczywistością (czy otaczającą mnie "nierzeczywistością", używając terminologii z książki) i przez ten czas przyłapywałem się wielokrotnie, że myślę Kuiszem -- bardzo bliska intelektualnie stała mi się potrzeba świadomego wejścia w niepodległościowy paradygmat i staram się go stosować przy ocenie zjawisk i podejmowaniu własnych działań, nawet jeśli czasem czuję się przytłoczony podległościową spuścizną kraju z realną przeszłością i teoretyczną przyszłością.
Kuisz być może momentami pisze o rzeczach, które wydają się oczywiste, ale zazwyczaj po to, by spuentować je w sposób rześki i uświadamiający. Formalnie "Koniec pokoleń podległości" plasuje się gdzieś pomiędzy publikacją naukową, publicystyką a esejem. Kuisz jest zręcznym pisarzem, choć trochę zbyt zachowawczym i zasadniczym -- nie ma w tekście momentów, które w sposób oczywisty byłyby w stanie czytelnika porwać czy (tym bardziej) rozerwać. Na 150 stronach właściwego tekstu autor trochę kluczy, momentami stwarzając pozory, że wszystko, co nie wyszło w III RP jest wynikiem podległościowego myślenia o Polsce, co byłoby jednak irracjonalnym uogólnieniem. Zbyt często też, choć zupełnie spodziewanie z racji przynależności do środowiska Kultury Liberalnej, odnosi się w tekście do (szeroko pojmowanego) liberalizmu, który czasem zestawia bezpośrednio z czasami polskiej podległości, jako jedyne remedium na ułomności poprzedniego ustroju, co samo w sobie jest polemiczne. Główna teza publikacji została natomiast przedstawiona czytelnie i obrazowo. To bez wątpienia istotny punkt widzenia współczesnej Polski, który, wierzę, wzięty szerzej pod uwagę, mógłby pomóc nam wszystkim lepiej odnaleźć się w nowej niepodległej Polsce.