Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieścią kryminalną "Gazeta lokalna" Szulamid Lapid jestem zauroczony. Nie, żebym był zachwycony samą intrygą (jest w sumie dość banalną i czytelną). Powieść, nawet kryminalna, nie sprowadza się przecież do łamigłówki, jest - jak dla mnie - przede wszystkim wytworem artystycznym, jeśli nie przez Sztuka pisanym, to przynajmniej przez małe "s". A jako pisarka Szulmid Lapid jest wspaniała. Po pierwsze - język. Barwny, żywy, oryginalne porównania, interesujące zwroty. Duża w tym na zasługa Magdaleny Sommer, która rzecz z hebrajskiego przełożyła i nic z uroku języka autorki nie uroniła, a doskonale wychwyciła i oddała niuanse. (Nie rozumiem tylko, skąd angielska pisownia "Shulmit" - przecież to błąd ortograficzny, normy języka polskiego precyzyjnie określają pisownie nazw własnych z alfabetów niełacińskich). Po drugie - postać bohaterki Lizzi Badihi, która stworzyla autorka. To żywa, wielowymiarowa postać, nie żaden tam literacki wytwór, na milę oddający sztucznością. I po trzcie, na marginesie rysowane obrazki życia społecznego współczesnego Izraela, wyraziściej i celniej opisane niż sceny z życia Szwecji czy Danii u tak popularnych u nas autorów skandynawskich. To wszystko przesądza o wysokiej literackiej ocenie książki. A że krew nie tryska, bohaterowie nie biegają jak uwolnieni z lecznicy psychiatrycznej i szarada kryminalna nie za bardzo udana? No, dlatego nie dziesiec gwiazdek a osiem.