Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ameryka po katastrofie, tym razem raczej naturalnej – wielkim trzęsieniu ziemi. I choć minęło zagrożenie naturalne, ciągłym jest Rząd, choć niewielu sobie z tego zdaje sprawę. A Rząd lubi swoja pozycję, miast chleba daje ludziom igrzyska – w tym wypadku sztuczną inteligencję, z której można korzystać w dowolny sposób. Ale ona nie tylko pozwala przetrwać, przede wszystkim zniewala. Są jednak ludzie kreatywni: artyści, wysoce wyspecjalizowani informatycy i „niebieskie ptaki”. To dla „ładu społecznego” największe zagrożenie. Są izolowani w tajnych ośrodkach, warunkowani psychicznie, albo eliminowani. Nielicznym udaje się wyzwolić z tych kajdan niewidzialnych. Jednym z nich jest Nicki Helfinger – człowiek niezliczonej ilości tożsamości – który formalnie nie istnieje. I byłby „niewidzialnym” nadal, gdyby nie przypadkowe spotkanie Kate, która zmienia jego spojrzenie na świat i pobudza do działania – rozliczenia Trzymających Władzę za wszelkie podłości, przestępstwa, zbrodnie nawet. Fabuła znana z wielu, wielu innych powieści, choć – według dzisiejszej maniery – ukryta w mętnej, wielowątkowej opowieści silącej się na „dzieło niezwykłe”. Nie jest takie: początek zapowiada się ciekawie niezwykle, środek popada w bełkot tajemniczości i komplikacji, końcówka szybka i ckliwa.