Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Będąc miłośnikiem blogowej twórczości Pruskyego, mam tu niezłą zagwozdkę, bo nie wiem, jak to ocenić. Blog dostałby u mnie 11 gwiazdek na 10 możliwych, ale czy jest sens czytać w wersji papierowej to, co kiedyś czytało się na bieżąco, na ekranie komputera? Wszystkie te historie były mi doskonale znane, a poza tym, w książce można wprawdzie dodać piórem komentarz, ale nie można oczekiwać od autora riposty. Dowód na to, że są utwory na blog i utwory na papier i nie zawsze są te same utwory. Treść książki jest przezabawna - tego nie da się nie docenić. Niesamowita wyobraźnia i poczucie humoru autora wywołają nawet nie uśmiech, ale wręcz pobudza do serdecznego śmiechu. Mimo wszystko, nie jest to blog, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Tam czytało się jedną notkę raz na kilka dni, co poprawiało humor na resztę dnia. Coś jak jeden cukierek dziennie. Tutaj, w skondensowanej formie, wydaje się to wszystko trochę przekombinowane, jakby człowiek naraz zjadł paczkę cukierków - i jednak trochę go mdli. Nie pozwala to docenić całego uroku twórczości Wawrzyńca, z którego każdy post był perełką samą w sobie. Reasumując - podoba mi się taki fenomen przyrody jak perła. Sznur pereł - już mniej.