Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o podróżach po Rosji, opisana z perspektywy spotkania kumpli przy piwie. Kalder zrobił to, co w sumie może zrobić każde z nas - po prostu ruszył w drogę tam, gdzie go niosło. Szukał tam, gdzie nikt nie zagląda; szukał tych, o których się nie pamięta ani nic nie wie. Język, w jakim Autor opisuje swoje podróże, jest bardzo przystępny, niekiedy może za bardzo. Niekiedy jednak irytujące było podejście Kaldera do niektórych spraw - bywał aż nadto cyniczny i zbytnio apatyczny ze swoją postawą "mam to gdzieś, możecie mi naskoczyć", czasem jego zdolności improwizacji także mogą wyprowadzić z równowagi - zwłaszcza w momentach, gdy zaraz Autor miał się z kimś spotkać i uświadamiał sobie, że właściwie nie wie co on tam robi. Jednak ogólny przekaz książki jest pozytywny - trafiamy do miejsc z jednej strony wcale nie tak odległych geograficznie, jednak oddalonych o lata świetlne mentalnie i społecznie. Antyturystyka Kaldera jest spełnieniem marzeń z okresu dojrzewania człowieka - rzucić wszystko i iść gdzie nogi poniosą, gdzie rzadko kto zagląda, gdzie wizyta cudzoziemca jest wielkim wydarzeniem. Wystarczy chcieć.