Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Druga powieść z cyklu sagi o rodzie Poldarków z Kornwalii na przełomie XVIII i XIX wieku. Zapewne był skutkiem sukcesu czytelniczego pierwszej części, co poniekąd widać. Dzieje się znacznie mniej niż w pierwszym tomie, ale za to wszystko jest opisane dokładniej. Świat kornwalijskiego ziemiaństwa, wzbogaconej burżuazji, chłopstwa czy też górników jest pokazany zarówno z perspektyw Rossa, jak i jego nisko urodzonej żony – urodziwej i uroczej Demelzy (chociaż to może efektu wizji serialowej aktorki o urodzie dalekiej od brytyjskiej). Dzięki temu mamy zarówno opis balu jak i wiezienia, dworu alei izb „plebsu”. Ziemian i wzbogaconych potomków chłopstwa – Warlegganów. Związek dwojga głównych bohaterów daleki jest też od wizji romansowej a ich życie nie jest usłane różami. Jednym słowem daleko od domku na prerii czy książek Backmana, gdzie na koniec wszyscy się godzą i poprawiają ;-). Tym bardziej warto przeczytać, bowiem widać jak wysoko stała kiedyś kultura popularna w ojczyźnie bohaterów. Dziś redaktorzy zyskownych wydawnictw na pewno nie pozwoliliby na taki rozwój wydarzeń, jaki stał się udziałem młodszej gałęzi Poldarków. Pojawił się tez ciekawy wątek pewnego innego trójkąta miłosnego, tez pomiędzy przedstawicielami różnych stanów, o rozstrzygnięciu wcale nie lukrowanym. No i tradycyjnie ciężka codzienność przytłaczającej większości mieszkańców Kornwalii walczących o swój byt, ale też mających takie same pragnienia jak ich lepiej sytuowani sąsiedzi. W dalszym ciągu naprawdę dobry poziom powieści historycznej.