Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ta jest nienajgorsza, ale charakteryzuje się też skrajną "nieobiektywnością" w najgorszym rozumieniu tego słowa. Romantyczne sympatyzowanie z "bezkrwawą niemalże" rewolucją prostych robotników wspieranych przez poczciwych profesorów. Bohaterscy Liebknecht, Luksemburg i Eisner (ten ostatni to dla autora niemalże heros, Żyd, który poruszył serca prostych bawarskich górali i jako jedyny ich zrozumiał XD). Natomiast Ludendorff to knujący i "nie-genialny" zły człowiek, Ebert to zdrajca socjalizmu XD, ogólnie rzecz biorąc kontrrewolucjoniści listopadowi to nawet nie proto-, ale zwykli naziści, którzy gwałcą i zabijają, rewolucjoniści to natomiast piewcy pokoju, ludzie dobrzy, stroniący od anarchii. XD Książka jest napisana dobrze pod względem narracyjnym, czyta się ją szybko i przyjemnie, ale treściowo to niestety indoktrynacja.