Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie byłam fanką książek sesacyjno-kryminalnych, jednak dałam tej pozycji czystą kartę. Powiedzieć że się zawiodłam to tak, jakby nic nie powiedzieć. Zacznę od (moim zdaniem) największego problemu tej książki, mianowicie od bohaterów. Każdy z nich, bez wyjątków jest tak niesamowicie głupi, że nie byłam w stanie sympatyzować z żadnym z nich, a już tym bardziej trzymać kciuki za ich zwycięstwo. Każdy mężczyzna w tej książce zachowuje się tak samo - jest nieustraszony, wierny i uważa się za dobrego i przenikliwego. Jedyna postać kobieca, Mag to typowa młoda dziewczyna, która jest naiwna, głupiutka i mdleje na samą myśl o zdeptanym robaku. Bohaterowie zabierają już i tak nikłą radość z czytania tej mocno naciągniętej książki. Następnym problemem tej pozycji jest jej fabuła. Kostecki wymyśla jakieś bzdury o absurdalnie niskich temperaturach oraz odległościach, tylko po to żeby za chwilę o nich zapomnieć. Niektóre wydarzenia dzieją się bez związku z poprzednimi, inne są po prostu nielogiczne. Wątek na którym opiera się cała powieść, w którym Coss próbuje odsunąć od siebie podejrzenia o bycie Wilkiem i jednocześnie próbuje uratować swój honor, jest naiwnie głupi i niedopowiedziany. Niektóre elementy czytelnik musi po prostu przełknąć, bo nie dostaje żadnego wytłumaczenia, żeby sobie jakoś tą fabułę poukładać. Ostatnim szkopułem tej książki są jej dialogi. Nigdy nie widziałam tak źle poprowadzonych dialogów - są nudne, nie angażujące i niesamowicie drętwe. One nawet pod względem technicznym są niezrozumiale przedstawione, ponieważ przy niektórych wypowiedziach brakuje myślnika lub po prostu są zaliczane do wypowiedzi narratora. W innych wypadkach myślników jest za dużo i tak wypowiedź jednego rozmówcy jest podzielona na dwóch, przez co traci jakikolwiek sens. Ta książka jest po prostu nudna, nie nadaje się nawet na guilty pleasure, bo po prostu czytelnik będzie się przy niej denerwował. Żałuję że zmarnowałam czas, aby ją do końca przeczytać.