Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to horror, ani thriller, obyczajówka też niekoniecznie, dlatego umieszczam książkę Dzikie serce na swojej półce Niewiadomoco. Nie oznacza to jednak, że jest ona zła, po prostu nie wiem jak ją zakwalifikować. Autorka podejmuje się ważnego zadania, w tle dzikiej przyrody i silnej z nią koegzystencji, ukazuje życie dziewczyny, jej dorastanie, rozterki, nastoletnie dylematy oraz żądze, które nią kierują i nad którymi próbuje zapanować. Motyw pragnienia krwi i jej zaspokajania troszkę mi tutaj nie współgrał z całością, gdyż liczyłam na jakieś strachy-lachy, a tu niestety ani nie straszno, ani nie mroczno. Nie do końca wiadomo, co autorka chciała tu osiągnąć, dlatego zaniżam swoją ocenę, pomimo, że książka intryguje swoją nietypowością i świeżością. Na plus trzeba przyznać, że mamy do czynienia ze świetnie zobrazowaną potęgą natury, p. Bradbury udaje się oddać jej dziki, specyficzny klimat. Atmosfera momentami mocno gęstnieje i nawet trzyma w napięciu, choć uważam, że jednak autorka trochę się w tym wszystkim pogubiła i odrobinę przedobrzyła, bo nie dokończyła kilku istotnych wątków, o których albo zapomniała albo je zawieruszyła w ferworze weny twórczej na czym ucierpiała właśnie ta straszność, której ja się jednak nie dopatrzyłam. Książkę czyta się dobrze, wciąga swoją nietypową fabułą i zwartą akcją, porusza istotne kwestie, ale nie przeraża.