Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kamczatka, lato, w centrum miasta w dzień giną bez śladu dwie kilkuletnie siostry. To wydarzenie wstrząsa mieszkańcami i jest zarazem początkiem niezwykłej opowieści. Autorka w kolejnych rozdziałach przedstawia historie różnych kobiet - starych, młodych, chorych, mierzących się z macierzyństwem, samotnością, zakochanych, w obliczu straty czy wykluczonych ze społeczeństwa przez swoje pochodzenie lub orientację. Choć często się nie znają, ich losy w luźny sposób łączą się ze sobą. Ta książka pochłonęła mnie już od pierwszych stron, choć nie ma tu wielkiej historii czy bohaterów, z którymi można się zżyć. Jest natomiast piękna, nieokiełznana przyroda, dzikie piękno tego ukrytego na krańcu świata półwyspu, gdzie cywilizacja znaczy tyle co nic (nie będę ukrywać, że po lekturze Kamczatka znalazła się wysoko na mojej podróżniczej liście marzeń). Znamienny jest też klimat tej powieści, postępujące poczucie zagrożenia. Autorka umiejętnie połączyła problemy kobiet, nie tylko żyjących w tak dzikim miejscu, konflikty na tle etnicznym, piękno przyrody z wątkiem kryminalnym. Jedynie zakończenie trochę mnie rozczarowało.