Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko kiedyś się skończy. Wyobraźnia ludzka to osobny byt, który żyje swoim życiem. Codziennie spotykamy potencjalnych wrogów, wobec tego czy wyobraźnia może stać się wrogiem numer jeden? Nils Immarskjöld Dugay ma trzydzieści trzy lata. Jak na tak młody wiek jest już profesorem i nauczycielem dydaktycznym w Tuluzinie. Nils to znaczy Nid, bo tak go wszyscy nazywają posiada wrodzoną zdolność do pisania. Mitologia nordycka, to jego pasja oraz fascynacja. Tak wielka pasja doprowadza do niepokojącego zatarcia się rzeczywistości z legendami mitycznymi. Nagle w życiu Nida pojawia się Yagudin mityczny podrzynacz gardeł. Co łączy Nida i Yagudina? Nid jak już wspomniałam jest profesorem, którego kariera jest w fazie rozwoju. Od gimnazjum zasłużył na to, aby przenieść go klasę wyżej nasz bohater okazał się iście inteligentnym chłopcem. Szczęście mu sprzyja w wieku dwudziestu dziewięciu lat jest doktorem prawa, który rok później obejmuje etat nauczyciela akademickiego. Konferencje, zaproszenia do nadzorowania prac naukowych cały blichtr prawniczy go jednak nie cieszy. Cieszy go pisanie oraz zamkniętych schemat, w którym żyje. Praca, dom, żona oraz dwie córki to jego krąg codziennych zmagań. Postać Nida jest dla mnie wykreowana na typ bohatera dużo o nim wiesz, ale jest w nim coś dziwnego i niepokojącego. Autor skupił całą uwagę na głównym bohaterze, wobec tego nie miała okazji do bliższego poznania otaczających go ludzi. Brak ekspresji i poruszenia w tej książce momentami nudzi. Czytelnik, który liczy na krwawe mordy dostanie minimalną dawkę gęsiej skórki. Philippe Ségur stworzył powieść psychologiczną z mitycznym zabójcą. Nie ukrywam autor wyprowadził mnie w pole, żeby było ciekawiej do samego końca nie wiedziałam kim tak naprawdę jest Yagudin. Akcja książki dzieje się w dwóch światach. Z jednej strony mamy życie naszych realnych bohaterów, a z drugiej strony mamy przedstawioną historię Sigurstena władcy Gullveigu, któremu Yagudin zabija żonę oraz syna. Ogromnie bałam się połączenia mitologii i świata realnego. Idealne połączenie dwóch różnych światów z jednym wspólnym bohaterem Yagudinem. W tej kwestii autor spisał się fenomenalnie. "Poetyka podrzynacza gardeł" to książka, która wymaga od czytelnika wytrwałości, aby ją dokończyć, ponieważ odpowiedzią na całą historię jest zakończenie, które całkowicie zmienia postać rzeczy. Moje emocje jeżeli chodzi o tę książkę są niespójne. Z jednej strony tajemnicza, chociaż dziwna historia, ale kiedy przeczyta się zakończenie ta cała historia staje się do przyjęcia. Zakończenie wiele wyjaśnia, ale z drugiej strony nie ratuje to w moich oczach całości książki. Wyobraźnia potrafi wiele. Nie ignorujmy własnego umysłu, bo on może stać się naszym najgorszym wrogiem !