Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko merytorycznie ocenić tę pozycję. Z jednej strony autor zastrzega sobie prawo do swobody wypowiedzi, traktując tekst jako wykładnię indywidualnej refleksji. Z drugiej jednak strony bardzo razi fakt, iż refleksja ta nie trzyma się metodologicznych ram racjonalizmu. Dziwi fakt, iż dominikanin dokonuje tak stereotypowego podsumowania kulturowego wizerunku Marii Magdaleny. Niedbałość pod tym względem jest rażąca i waży na jakości lektury. Nawet nie chodzi o łączenie postaci MM z jawnogrzesznicą, ale np. o niespójności kulturowe (M.in. Domniemany Zachwyt MM nad wielbłądem, gdzie w Piśmie Świętym wyraźnie jest wskazane iż jest to zwierzę uznane za nieczyste). Docenić jednak należy fragmenty, w których autor beletryzuje historię Drogi Krzyżowej. Poetycko obrazuję emocjonalną sferę uczestników tych wydarzeń, wydobywając na światło prawdy filozoficzne, dotykające serca i duszy człowieka.