Jesteśmy społecznością, która kocha książki

https://naszerecenzje.wordpress.com/ Książka, która trafiła w moje ręce jest niewielkich rozmiarów. Na miękkiej okładce widzimy zdjęcie dwóch roześmianych, ciekawie uczesanych dziewczynek. Jak dowiadujemy się z dalszych stron, są to córki autora, czesane przez własnego ojca. Wracając do wyglądu książki – jestem publikacją oczarowana. Przejrzyste instrukcje, piękne zdjęcia efektów, delikatne kolory (które tak bardzo kojarzą mi się z ojczyzną autora, Finlandią)… Tylko jedna rzecz mnie trapi. Mianowicie, dość mały rozmiar czcionki. Sam zaś jej styl jest jak najbardziej odpowiednio dobrany. Nic się tu nie zamazuje, literki nie wchodzą na siebie, nawet polskie znaki nie są tu inne od reszty, a i takie kwiatki w książkach widywałam. Jeśli zaś chodzi o treść, przejdźmy do początku czyli spisu treści. Jest on przejrzysty, a kolejne rozdziały wyraźnie zaznaczone, czego większość z nas oczekuje. Następnie przechodzimy do przedmowy, w której autor wyjaśnia, jak zaczęła się jego historia z warkoczami i dlaczego zaczął zaplatać je córkom. W kolejnej części pan Matti Airola opisuje nam, jakie warkocze przedstawił w książce, jaki jest poziom trudności ich wykonania oraz jakich akcesoriów potrzebujemy, aby odtworzyć fryzury ze zdjęć. Gdy zapoznamy się już z teorią czas na… praktykę! Czyli to, na co wszyscy czekali. Instrukcje wykonania warkoczy. Przedstawione są one na dwa sposoby. Zaproponowano nam po pierwsze czarno – białe ryciny przedstawiające włosy i to, jak je kolejno przekładać. Pod rysunkami zaś znajdują się krótkie opisy kolejnych czynności. Podam Wam trzy pierwsze punkty wykonania warkocza francuskiego, dla zobrazowania tego, co znajdziecie w poradniku. „1. Wybierz z czubka głowy pasmo włosów i podziel je na trzy części 2. Przełóż pasmo z lewej strony, ponad pasmem obok, na środek 3. Przełóż pasmo z prawej strony, ponad pasmem obok, na środek”. Instrukcje są bardzo krótkie, proste i w mojej opinii czytelne. Nie byłabym jednak sobą, gdybym nie pokazała książki kilku innym osobom. Część z nich stwierdziła, że rysunki umieszczone na kolejnych stronach są bardzo pomocne i to dzięki nim pierwsze próby wykonania nowego warkocza nie spełzły na niczym. Pojawiły się jednak także głosy typu: „tego nie da się zrobić”, „tutaj potrzebna jest jeszcze jedna osoba do trzymania włosów, jak niby zrobić tego warkocza samemu” czy „o, to wygląda ładnie na zdjęciu, ale na żywo nie da się tak nikogo uczesać”. Książką równie mocno zainteresowane były kobiety jak i mężczyźni, którym podrzuciłam niniejszą publikację. Przyznam jednak, że tylko jedna z koleżanek od razu „wzięła się do roboty”, kazała mi usiąść na krześle, czytać kolejne punkty wykonania pięcioczęściowego warkocza holenderskiego i tworzyła dopytując co ma teraz robić. Efekt nie był spektakularny, ale nawet autor dodał pod instrukcją notatkę, by nie zrażać się niepowodzeniami, gdyż wykonanie tej fryzury wymaga wprawy. Podsumowując książka „Tata plecie. Jak uczesać córkę w idealny warkocz” to ciekawa propozycja nie tylko dla ojców, ale każdej osoby, która lubi „dłubanie” we włosach i widok uśmiechniętej twarzy osoby, która ma na głowie wymarzony, wytworzony przez nas warkocz. Dodając do tego jakość wydania – mamy wisienkę na torcie wśród włosowych poradników. Jednak czy aby na pewno potrzebujemy jej na własnej półce? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ja jestem pewna, że nie raz skorzystam z recenzowanej przeze mnie książki! ViridianaD