[…]czy naprawdę myślicie, że ci, co nie wierzą w przyszłość, zasługują na teraźniejszość?
Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jani Virk
Źródło: Foto © by Stane Sršen
2
6,9/10
Pisze książki: literatura piękna
Urodzony: 04.03.1962
Pisarz, poeta, tłumacz i redaktor Jani Virk, urodzony w roku 1962 w Lublanie, oprócz twórczości literackiej jest obecny także w innych dziedzinach działalności kulturalnej, w latach 1988 – 1989 był bowiem redaktorem naczelnym magazynu Literatura, redaktorem kulturalnym, a później naczelnym dziennika Slovenec, teraz zaś jest redaktorem programu kulturalnego w TV Slovenija. Skończył literaturę komparatywną i filologię niemiecką na Uniwersytecie w Lublanie. Ciekawostką jest, że był członkiem młodzieżowej reprezentacji narciarskiej.
Jego dorobek jest obszerny i wszechstronny. Obok tomu wierszy Tečeva čez polje (1990) wydał kilka tomów nowel: Preskok (1987),Vrata in druge zgodbe (1991),Moški nad prepadom (1994),Pogled na Tycho Brache (1998); powieści Rahela (1989),1895, potres (1995, 2004),Zadnja Sergijeva skušnjava (1996),Smeh za leseno pregrado (2000) [Śmiech za drewnianą przegrodą, Wydawnictwo Czarne, 2007], Poletje na snegu (2003) i Aritmija (2004) oraz książkę eseistyczną Na robu resničnosti (1994). Tłumaczy literaturę niemiecką: Berngarda (Sečnja, 1993),Rotha (Zimsko potovanje, 1996),Artmanna (Sonce je bilo zeleno jajce, 1997),Canettiego (Plamenica v ušesu, 2001) oraz innych autorów. W roku 1999 otrzymał nagrodę Fudnacji Prešerna, zaś powieść Artmija była nominowana do nagrody wydawnictwa prasowego Delo Kresnik.http://
Jego dorobek jest obszerny i wszechstronny. Obok tomu wierszy Tečeva čez polje (1990) wydał kilka tomów nowel: Preskok (1987),Vrata in druge zgodbe (1991),Moški nad prepadom (1994),Pogled na Tycho Brache (1998); powieści Rahela (1989),1895, potres (1995, 2004),Zadnja Sergijeva skušnjava (1996),Smeh za leseno pregrado (2000) [Śmiech za drewnianą przegrodą, Wydawnictwo Czarne, 2007], Poletje na snegu (2003) i Aritmija (2004) oraz książkę eseistyczną Na robu resničnosti (1994). Tłumaczy literaturę niemiecką: Berngarda (Sečnja, 1993),Rotha (Zimsko potovanje, 1996),Artmanna (Sonce je bilo zeleno jajce, 1997),Canettiego (Plamenica v ušesu, 2001) oraz innych autorów. W roku 1999 otrzymał nagrodę Fudnacji Prešerna, zaś powieść Artmija była nominowana do nagrody wydawnictwa prasowego Delo Kresnik.http://
6,9/10średnia ocena książek autora
118 przeczytało książki autora
98 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Noc w Lublanie. Antologia współczesnej krótkiej prozy słoweńskiej
Jani Virk, Andrej Blatnik
7,4 z 10 ocen
33 czytelników 1 opinia
2009
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Na drewnianej przegrodzie w ich sypialni wisiał wielki portret Tity, obok niego dziewczyny przylepiały wycięte z gazet zdjęcia amerykańskich...
Na drewnianej przegrodzie w ich sypialni wisiał wielki portret Tity, obok niego dziewczyny przylepiały wycięte z gazet zdjęcia amerykańskich aktorów. Kiedyś w czasie sprzątania Tito spadł im na ziemię, zbyt starannie chciały go szczotką oczyścić z kurzu. Miały szczęście, bo przodownicy pracy nie było wtedy w domu, została na jednym ze swoich popołudniowych zebrań w fabryce albo przekraczała kolejną normę.
1 osoba to lubiByły to przecież takie czasy, że ludzie musieli pilnować sami siebie, jeśli nie chcieli, żeby inni ich pilnowali.
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Śmiech za drewnianą przegrodą Jani Virk
6,5
Ładnie napisał Jani Virk o słoweńskiej rzeczywistości półgłuchego chłopca, któremu przyszło żyć w komunistycznych latach 50-tych. Bez nadziei na przyszłość, bez prawdziwego domu, bez dobrego dzieciństwa, w którym Pavel mógłby czuć się przynajmniej normalnie. Ten Pavel, który jest chyba trochę przygłupi, bo nie odpowiada na pytania, nie słucha nauczycielki, wagaruje i włóczy się po mieście jak zbity pies. I wciąż myśli. W jego głowie śmieją się kobiety, wracają do niego przyjaciele, przyjeżdża ojciec, a on sam opuszcza każde nieprzyjazne miejsce, albo przenosi się raz na zawsze za drewnianą przegrodę. A za drewnianą przegrodą śpią robotnice fabryczne, które malują sobie nawzajem paznokcie i śmieją w głos. Pavel przez szparę w przegrodzie widzi cały świat. Ten, którego nie może usłyszeć, też widzi. Stwarza go codziennie w swojej wyobraźni, jaką odgradza się od smutnego dzieciństwa. W młodzieńczość wkracza Pavel równie nieszczęśliwy, choć bardziej otwarty. Więcej wie i więcej słyszy, czyta słowa z ruchu warg. A jednak to głuchota pozwala budować mu jego własne, wygodne wewnętrzne przegrody. Pozwala mu chować się, nie rozumieć, nie angażować tak do końca w życie. Bo jedyne, w co chce się angażować trzynastoletni Pavel to kobiety. Te za drewnianą przegrodą i wszystkie pozostałe. Fascynacja kobiecymi wdziękami, jego niewinne, wciąż dość dziecinne, erotyczne wizje, wydają się wprowadzać do życia chłopca smaki i barwy, których nie było dane mu zasmakować. Śmiech kobiet zza drewnianej przegrody słychać w środku nocy. W środku głowy.
Po więcej: http://przestrzenie-tekstu.blogspot.com/2016/03/smiech-za-drewniana-przegroda.html
Śmiech za drewnianą przegrodą Jani Virk
6,5
Trochę schematyczne, wydaje się że podobnie mogło wyglądać dorastanie w latach 50-tych XX wieku w innych krajach demokracji ludowej. Dziecko inaczej postrzega świat, może nie rozumieć wszechogarniającej polityki. Ale polityka niezauważalnie wdziera się także w jego życie, z czego nie zdaje sobie sprawy.
Ciekawym pomysłem był wybór jako głównej postaci niedosłyszącego chłopca, co czasem prowadzi do humorystycznego wydźwięku niektórych scen. Lubię literaturę bałkańską, choć tym razem lektura nie przebiegała gładko. Myślę, że wymaga większego skupienia, aby ją docenić.