Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Wolność" to poetycka krytyka obecnego stanu świata. Islandzka poetka Linda Vilhjálmsdóttir analizuje drogę upadku ludzkości na przestrzeni wieków, od narodzin wielkich patriarchalnych religii monoteistycznych aż po dzisiejszy nieujarzmiony niczym konsumpcjonizm doprowadzający do zagłady środowiska naturalnego. Wszystko powyższe można zawrzeć w metaforze raju utraconego. Wiersze, a właściwie jeden wiersz rozpisany na cały tomik piętnują rozbuchaną wolność jednostek, grup społecznych, narodów i wreszcie całego ludzkiego gatunku, który kierując się wolną wolą zdaje się tracić drugi dany od Boga w raju dar, jakim jest rozum. Idea utworu/utworów Lindy Vilhjálmsdóttir jest jak najbardziej szlachetna i mogę ten tomik polecić aktywistom działającym na rzecz środowiska naturalnego i równouprawnienia wszystkich ludzi. Można tu znaleźć elementy przesłania głoszonego przez wielu wielkich tego świata. Nawet pomimo krytyki chrześcijaństwa doszukałbym się tu fragmentów zgodnych z nauką papieża Franciszka. Da się tu także znaleźć punkty wspólne z dziełami Olgi Tokarczuk czy manifestami Grety Thunberg. Niemniej jednak subiektywnie oceniam tomik jako przeciętny, gdyż "protest song" (a chyba do tego gatunku jest "Wolności" najbliżej),nie jest moją ulubioną formą poetycką. Jakoś tak mam, że drażni mnie wszelki dydaktyzm i moralizatorstwo. Jeśli natraficie na ten tomik, to warto się z nim zapoznać i skonfrontować własne poglądy z wizją autorki. Można się z nią mniej lub bardziej nie zgadzać, ale nie można jej zarzucić obojętności i udawania, że poszliśmy jako ludzkość trochę w złą stronę. Dla mnie osobiście było to pierwsze spotkanie z literaturą islandzką. Moja ocena jest taka, a nie inna, również z tego powodu, że tej poszukiwanej w tomiku "Wolność" islandzkości raczej nie znalazłem.