Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Charles Baudelaire
91
6,9/10
Urodzony: 09.04.1821Zmarły: 31.08.1867
Francuski poeta i pisarz, zaliczany do parnasistów, prekursor dekadentyzmu. Jako młodzieniec, wysłany przez ojczyma w podróż morską na Mauritius, Reunion i do Indii, powrócił do ojczyzny bogatszy o wrażenia, które miały wywrzeć znaczący wpływ na jego twórczość. W Paryżu nawiązał kontakt ze środowiskiem pisarskim, m.in. z T. Gautierem, J. Banville'em, Ch. Sainte-Beuve'em; wieloletni romans ze statystką teatralną J. Duval znalazł odbicie w utworach poetyckich Baudelaire'a. Miłośnik malarstwa, w 1845 r. wydał pierwsze studium poświęcone tej dziedzinie sztuki Salon 1845. W tym czasie powstał też projekt tomu Lesbijki (pierwotny tytuł Kwiatów zła),Rok 1848 przyniósł pierwsze publikacje przekładów Baudelaire'a z E.A. Poego, które w dorobku poety odegrały rolę równorzędną z jego twórczością własną. Od 1850 r. Baudelaire, obok G. Flauberta, T. Gautiera i Ch. Saint-Beuve'a, gościł na obiadach literackich wydawanych przez wielkoświatową kurtyzanę A. Sabatier, którą później uwiecznił w najśmielszym, ale i najpiękniejszym erotyku Do nazbyt wesołej. W 1855 r. Baudelaire wydał szkice o malarstwie, które weszły w skład kanonu nowoczesnej krytyki sztuk plastycznych: Metoda krytyczna, Eugene Delacroix, Ingres. Dwa lata później ukazały się Kwiaty zła, z entuzjazmem przyjęte przez krytykę i publiczność, przez sąd uznane za przejaw obrazy moralności i obyczajów. W skład tomu weszły najważniejsze utwory poetyckie Baudelaire'a: Albatros, Balkon, Don Juan w piekle, Otchłań. Poeta urzeczony śmiercią, zafascynowany potęgą zła i brzydotą jako dopełnieniem piękna, pokazuje rozkład materii (ropiejące rany, ciała toczone przez robaki),szokuje odważnym erotyzmem i przedstawia sugestywną wizję przedmieść Paryża - miasta-molocha. Dopełnieniem i rozwinięciem Kwiatów zła miał być, w opinii samego autora, zbiór poematów prozą Paryski spleen (1864). Od 1858 r. Baudelaire, uzależniony od eteru i opium, coraz bardziej podupadał na zdrowiu. W czasie pobytu w Belgii uległ atakowi paraliżu; przewieziony przez matkę do Paryża, zmarł w klinice. Oprócz wymienionych utworów za życia poety ukazały się: studia o malarstwie Dzieło i życie Delacroix (1863),Malarz życia współczesnego (1863) oraz pełen akcentów osobistych dziennik Moje serce obnażone. Długo niedoceniany, Baudelaire wpłynął na rozwój symbolizmu oraz późniejsze kierunki w literaturze. Na język polski dzieła poety tłumaczyli m.in.: M. Jastrun, S. Korab-Brzozowski, A. Lange, W. Szymborska, A. Międzyrzecki i A. Słonimski.http://www.charlesbaudelaire.org/
6,9/10średnia ocena książek autora
2 651 przeczytało książki autora
5 205 chce przeczytać książki autora
283fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Rozmowy
2
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
21
Drugi alfabet literacki. Z Irlandii do Libanu
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
24
Drugi alfabet literacki. Europa nieznana
Varia
LubimyCzytać
758
Czytamy w Święta
Coraz bliżej święta, coraz bliżej święta, coraz bliżej święta... To już ostatnie Czytamy w weekend w tym roku, w przyszłym tygodniu zespół Lubimyczytać podzieli się z Wami swoimi...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
204
Lubimyczytać to wy. Nagradzamy czytelników ze społeczności lubimyczytać
Przypomnijmy: tworzycie największą książkową społeczność w Polsce. I to właśnie was, użytkowników i użytkowniczki Lubimyczytać, postanowiliśmy przedświątecznie nagrodzić. Dzięki,...
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
34
Znaleźć sens. 7 książek, które zmieniają podejście do życia
Czujecie się nieco zagubieni? Przytłoczeni światem, któremu brak stabilności? A może po prostu szukacie nieco sensu, walcząc z jesiennym obniżeniem nastroju? Mam dla was 7 książek,...
Aktualności
Anna Sierant
2565
Wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na kwiecień 2023
Przed nami czwarte już w tym roku wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Sprawdźcie, do sięgnięcia po jakie lektury zachęcamy wszystkich miłośników książek w kwietniu!
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
A w duszy mej pogrzeby bez orkiestr się wloką, w martwej ciszy - nadziei tylko słychać jęk..
63 osoby to lubią
Zabijam się, bo czuję, że jestem nieśmiertelny(...)
41 osób to lubiŻycie to szpital, w ktorym wszystkich chorych trawi pragnienie zmiany łóżka. Ten chciałby cierpieć koło pieca, a tamten ufa, że wyzdrowieje ...
Życie to szpital, w ktorym wszystkich chorych trawi pragnienie zmiany łóżka. Ten chciałby cierpieć koło pieca, a tamten ufa, że wyzdrowieje przy oknie. Zdaje mi się, że tam, gdzie mnie nie ma, byłbym zawsze szczęśliwszy i sprawa przeprowadzki jest przedmiotem ciągłych dyskusji z moją duszą. ... I wreszcie moja dusza wybucha i krzyczy, jakże rozsądnie: "Gdziekolwiek, gdziekolwiek, byle poza ten świat!
24 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Paryski splin Charles Baudelaire
8,0
Poemat prozą, niedokończony i obok „ Kwiatów zła” najważniejszy utwór Baudelaire’a. Solidne wydanie z „Officyny” zawiera też kilka wierszy z ww. wspomnianych oraz obszerne omówienie znakomitego Ryszarda Engelkinga. Piękny literacki obraz rozpadu starego świata i przeczucie nowego, który dopiero nadchodzi, zbudowany z miniatur składających się na pejzaż dawnego Paryża. W czasie powstawania "Splinu" trwała już haussmanowska przebudowa, dawne miasto znikało bezpowrotnie i nadchodził wiek techniki. Obraz ówczesnej metropolii jest więc po części naturalistyczny, a po części osuwa się w senny majak. Baudelaire ze szczególnym upodobaniem opisuje tu biedotę, brud i wszystko to od czego stateczni mieszczanie odwracali wzrok. Ta słynna książka to też pomnik zarazem niemocy jak i geniuszu autora, który umarł wraz z dawnym Paryżem.
Kwiaty zła Charles Baudelaire
8,0
Baudelaire potrafi rozkochać sposobem, w jaki maluje słowem chyba każdego. Rozkochać, bo przecież jego poezja ocieka zmysłowością, nieważne, czy pisze o rozkładającym się ciele, czarnym kocie, czy przebudowującym się błyskawicznie Paryżu. Przewrotność, migotliwość i niekiedy opiumowa lekkość-ciężkość treści sprawia, że Kwiatami zła człowiek chce się delektować niejednego wieczoru.
Kto raz sięgnie po Baudelaire'a, zrozumie, co widziała w jego twórczości nasza krakowska cyganeria z przełomu stulecia.