Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Otello" na szkolnym placu zabaw? Przyznam szczerze, że miałem wątpliwości, co do tego pomysłu, jaki wykorzystała Tracy Chevalier w swej powieści - będącej częścią cyklu "Projekt Szekspir" - "Ten nowy", adaptując w jej ramach "Otella"... Jednak im dłuższej myślę jestem po lekturze, tym bardziej mi się ten pomysł "przegryza" w głowie. Ameryka lat 70-tych. Do grona uczniów elitarnej szkoły dołącza jedyny czarnoskóry chłopiec, syn dyplomaty w Ghany, który z miejsca budzi zainteresowanie. Szybko nawiązuje relację z Dee, przez co staje na celowniku Iana, szelmy i manipulatora, który rozgrywa wręcz makiaweliczny plan, za pośrednictwem plotek, oszczerstw, brutalnej siły i szantażu, w celu zniszczenia tej rodzącej się pomiędzy dwojgiem szczenięcej miłości... I, o ile na początku razi trochę infantylność tej - pełnej "małych -wielkich dramatów" - opowieści, która w głównej mierze zdaje się być skierowana - mimo kilku "mocniejszych scen" - do nastoletniego czytelnika, to dość szybko, przez zniuansowanie intrygi i wyrazistość małoletnich postaci, daje się przymknąć na to oko. Dodatkowo całkiem sprawnie wpleciono wątki nietolerancji i uprzedzeń rasowych, które interesująco wybrzmiewają w kontekście tej historii. Zastrzeżenia mam jedynie do wolnego przekładu dziecięcych rymowanek, które stanowią interludia pomiędzy częściami książki - tłumaczka użyła tu tekstów popularnych polskich dziecięcych piosenek, takich jak "Mały miś...", czy "Zuzia, lalka nieduża", co gryzie mi się trochę z kontekstem wydarzeń, do których one, w oryginale, nawiązują. Poza tym książkę polecam - to bardzo ciekawe, choć dość luźne, wykorzystanie klasyki.