Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka z jednej strony niezła jeśli chodzi o ilość faktów/wiedzy, natomiast sposób ich podania i przekazania już taki dobry nie był. Książkę może nie czytało się źle, ale lekko i przyjemnie też nie, ze względu na duży natłok szczegółowych informacji, czasami zbędnych dla opisywanej sytuacji, przez co czytanie było nurzące. Dodatkowo czytanie utrudniały bardzo podobne imiona i nazwiska poszczególnych władców, książąt, namiestników, itp. których autor "wrzucał" co chwilę , bardzo ciężko było się w tym połapać. Mam wrażenie, że autor chciał opisać "wszystko" z okresu Kalifatu Bagdadzkiego, ale spowodowało to zbędny natłok informacji. Autor na pewno ma dużą wiedzę, która przekazał w książce, ale trochę zarzuca czytelnika szczegółami i może za dużo na raz chciał przekazać faktów w tak krótkiej książce. Spowodowało to, że często jakieś ważne zdarzenia pomijał, lub traktował epizodycznie, np. pokonanie Bizancjum przez Turków, czy ogólnie historię ludów tureckich, które pojawiły się w tamtym czasie w graniach Kalifatu, albo walki Kalifatu z Hazarami, lub sytuacje ludów podbitych zwłaszcza Persów, a np. inne zdarzenia jak np.: intrygi pałacowe są dość szczegółów opisane, by nie powiedzieć rozwleczone. Z ciekawych spostrzeżeń po przeczytaniu tej książki mam wrażenie, że ilość intryg pałacowych jaka wiązała się z ilością dziedziców wynikłych z wielkości haremu, bardzo ograniczała zdolności zarówno wojskowe jak i finansowe Kalifatu. Z czasem Kalif bardziej interesował się utrzymaniem na tronie i kontrolowaniem "Pałacu" niż zarządzaniem Państwem, co w konsekwencji miało zgubne następstwa dla Państwa. To trochę podobna sytuacja jak z Państwem Osmańskim, gdzie intrygi pałacowe absorbowały w znacznej mierze Sułtana i zasoby Imperium Osmańskiego. Książka warta przeczytania, ze względu na wiedzę w niej zawartą, ale nie jest to uczta literacka, ze względu na styl pisarski, pominięcie wielu dość ważnych wydarzeń i zarzucanie dużą ilością szczegółów.