Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Oktawiusz Jurewicz
6
7,0/10
Urodzony: 30.04.1926Zmarły: 28.04.2016
prof. zw. dr hab. Okatawiusz Jurewicz - polski filolog klasyczny i historyk.
Urodził się w Białymstoku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (filologia klasyczna). Specjalista z zakresu filologii bizantyjskiej i filologii klasycznej. Wieloletni pracownik naukowy na swej macierzystej uczelni. Pomysłodawca powstania rocznika naukowego "Les Cahiers Franco-Polonais". Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Filologicznego i Polskiej Akademii Umiejętności. Odznaczony Greckim Złotym Krzyżem (Χρυσός σταυρός). Prof. Oktawiusz Jurewicz zmarł na 2 dni przed swoimi 90. urodzinami. Wybrane publikacje książkowe: "Niewolnicy w komediach Plauta" (PWN, 1958),"Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym" (z Lidią Winniczuk, pierwsze wydanie: PWN, 1968),"Schizma wschodnia" (KiW, 1969),"Gramatyka historyczna języka greckiego: fonetyka – fleksja" (PWN, 1992),"Historia literatury bizantyńskiej" (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2007). Żona: Hanna (do 28.04.2016, jego śmierć),2 córki.http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=57759&lang=pl
Urodził się w Białymstoku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (filologia klasyczna). Specjalista z zakresu filologii bizantyjskiej i filologii klasycznej. Wieloletni pracownik naukowy na swej macierzystej uczelni. Pomysłodawca powstania rocznika naukowego "Les Cahiers Franco-Polonais". Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Filologicznego i Polskiej Akademii Umiejętności. Odznaczony Greckim Złotym Krzyżem (Χρυσός σταυρός). Prof. Oktawiusz Jurewicz zmarł na 2 dni przed swoimi 90. urodzinami. Wybrane publikacje książkowe: "Niewolnicy w komediach Plauta" (PWN, 1958),"Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym" (z Lidią Winniczuk, pierwsze wydanie: PWN, 1968),"Schizma wschodnia" (KiW, 1969),"Gramatyka historyczna języka greckiego: fonetyka – fleksja" (PWN, 1992),"Historia literatury bizantyńskiej" (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2007). Żona: Hanna (do 28.04.2016, jego śmierć),2 córki.http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=57759&lang=pl
7,0/10średnia ocena książek autora
66 przeczytało książki autora
89 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Język łaciński. Podręcznik dla lektoratów szkół wyższych.
Oktawiusz Jurewicz, Lidia Winniczuk
6,9 z 10 ocen
25 czytelników 1 opinia
2006
Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym
Oktawiusz Jurewicz, Lidia Winniczuk
7,7 z 19 ocen
76 czytelników 2 opinie
1973
Najnowsze opinie o książkach autora
Historia literatury bizantyńskiej Oktawiusz Jurewicz
6,3
Zarys historii literatury bizantyńskiej pióra prof. Jurewicza nie zachwycił mnie. Oczywiście objętość książki i jej koncepcja wyklucza możliwość szerszego zaznajomienia czytelnika z tematem, niemniej po lekturze czuję lekki niedosyt. Opracowanie najbardziej przypomina... książkę telefoniczną. Zawszeć to jednak jakaś podstawa, poza tym trzeba pamiętać, że literatura bizantyńska nie jest w polskiej nauce tematem zbyt często podejmowanym, dobrze więc, że jest taki zarys jej dziejów.
Tomasz Babnis
Schizma wschodnia Oktawiusz Jurewicz
6,4
W popularnonaukowej serii „Światowid” ukazywało się swojego czasu bardzo wiele ciekawych książeczek (format kieszonkowy),nierzadko pióra naukowych znakomitości. Do takich można zaliczyć „Schizmę wschodnią”, pracę czołowego polskiego bizantynologa - Oktawiusza Jurewicza. Wbrew pozorom tytułowa „schizma” nie odnosi się tylko i wyłącznie do roku 1054 i ostatecznego podziału w chrześcijaństwie (każda ze stron konfliktu twierdzi, iż jest tą prawowierną i, że to ta druga oderwała się od pierwszej, a nie na odwrót),lecz przedstawia w bardzo przystępnym stylu wszystkie procesy, które doprowadziły do tej daty. Począwszy od schyłku Cesarstwa Rzymskiego i uprawomocnienia religii chrześcijańskiej przez Konstantyna Wielkiego, przez wszystkie późniejsze podziały, herezje, sobory, wzajemne prześladowania jednych grup chrześcijan przeciwko innym, autor wyjaśnia bardzo jasno wszelkie zawiłości tej niełatwej problematyki. W tym olbrzymim kotle religijnym nic nie było proste i oczywiste, a jak to już zauważył jeden z istotniejszych biskupów Kościoła pierwszych wieków Grzegorz z Nyssy: „Wszędzie ludzie dyskutują o kwestiach, których nie rozumieją” (pytanie czy coś się zmieniło w tej materii od jego czasów). Kształtowanie się relacji Bizancjum do świata Zachodniego było procesem pełnym napięć politycznych, gdzie sprawy państwowe nieodłącznie splatały się z kwestiami wiary. Geneza schizmy ma swoje korzenie w wielowiekowej rywalizacji władców Wschodu i Zachodu. Cesarze Bizancjum i ich patriarchowie nie chcieli w żadnym wypadku uznać zwierzchnictwa papieży, natomiast dzierżyciele „kluczy św. Piotra” swój prymat w świecie chrześcijańskim uznawali za bezdyskusyjny. Zerwanie było tak naprawdę kwestią czasu, a data 1054 pełni raczej rolę umownej i sankcjonującej dawno zastany porządek. Oba bloki różniło prawie wszystko, nie zgadzały się nawet w tak z pozoru drobnych sprawach jak ta, z jakiego tworzywa ma być wykonany chleb eucharystyczny! Banalne z dzisiejszego punktu widzenia sprawy urastały w tamtych czasach do rangi państwowej.
„Schizma wschodnia” pomimo swego małego formatu zawiera wiele interesującego materiału. Dla ciekawych historii Bizancjum może być ona preludium do bardziej pogłębionych studiów.