Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Legendy Łęczyckie zdobyłem przez przypadek i podczas przeglądania mnie zaciekawiła. Bardzo lubię legendy, baśnie lub podania dotyczące danego regionu albo miejsca czytać. Opowiadające o duchach, zjawach, strzygach, wąpierzach, topielicach, czy tak jak w tym przypadku o złych siłach i znanym chyba wszystkim diable Boruta. W przypadku zawartych w książce opowieści są spisane i opowiedziane przez mieszkańców poszczególnych miejscowości. Mamy krótkie historie i takie dłuższe lub w formie opowiadania. W pierwszym rozdziale wszystko skupia się przede wszystkim na postaci Boruty i jego poczynaniach. Ochrony ludzi przed zakusami diabelskich sił i samego wymienionego. W tych opowieściach zawarte jest przekazywane przez pokolenia podania i niezwykłe historie jakie nieraz spotykamy w tego typu książkach. Niektóre mają wielkość trzy zdaniową i są tylko ciekawostką na różne tematy. Inne dłuższe i bardziej obszerniejsze, lecz także nie za długie. Nieraz spotykamy kilka wersji tej samej legendy tylko opowiedzianej przez inne osoby i w inny sposób. W zależności od autora i poszczególnych miejscowości. Znajdziemy klasyczne opowieści o ukrytych skarbach, wyprawianie wesela, tajemniczym nieznajomym okazującym się przybyszem z piekła rodem, pojedynkach i popijawach. Wszystko okraszone swojską gwarą jaka posługują się w tamtym okresie mieszkańcy. Bardzo ciekawe i zajmujące opowieści. Jednak nie tylko o nim jest w książce, ale nie mogło zabraknąć historii o czarownicach, zmorach, strzygach lub guślarzach. W tych opowieściach poznajemy relacje podania na ten temat i chociaż rozdział jest krótki to zawarte tutaj podania czyta się przyjemnie. W kolejnych poznajemy przypowieści o ogniu i później o dziedzicach. Bardzo spodobał mi się wiersz opowiadający o losach pewnego dziedzica. Dobrze napisany i mający swój niepowtarzalny urok. Kolejne krótkie rozdziały zostały poświęcone Szwedom i Francuzom oraz ptakom. Na samym końcu mamy możliwość poznać legendy nie w formie opowieści ludzi mieszkających w danym regionie, ale bardziej szczegółowe, które są wzięte ze starych gazet lub nawet z książki. Miejscem docelowym tych historii jest Łęczyca ze swoimi bardziej znanymi miejscami. Teren działania Boruty obejmuje Zamek Łęczycki, kościół tumski, Szwedzka Góra, trzęsawiska łęczyckie i okoliczne miejscowości. Książka Legendy Łęczyckie jest przyjemną lekturą na jeden wieczór, w której znalazłem ciekawe opowieści dotyczące tego regionu. Czasami mogły by być bardziej obszerniejsze, lecz nie narzekam na zamieszczone tutaj historie zebrane wśród mieszkańców. Dodatkowo mamy możliwość poznać pełniejsze oblicze poszczególnych legend tutaj zamieszczonych za sprawą zamieszczonych pełnych podań dotyczących tego miejsca i zawartych opowieści mieszkańców. Sięgając po nią i przeglądając miałem pewne obawy, bo nieraz w kilku zdaniach wszystko jest przedstawione. Do tego dochodzi tamtejsza gwara, która dodaje uroku snutym legendą, ale może przeszkadzać w czytaniu. Po początku przyzwyczaiłem się, nie przeszkadza w ogóle i wtedy cieszyłem się z krótkim oraz dłuższych opowieści przedstawionych przez mieszkańców. Dopełnieni danych historii są zdjęcia wykonanych przez ludzi różnych figur z drewna między innymi dotyczących Boruty. Bardzo ładnie wyglądają. Kupiona za grosze przyniosła przyjemną i lekką książkę, przy której spędziłem miło czas. Mnie zaciekawiła i chętnie zapoznam się z innymi takimi książki sięgającymi po legendy dotyczące Łęczyc i okolic. Legendy Łęczyckie to zbiór interesujący ze względu na spisanie znanych podań podanych przez mieszkańców. Fani takich zbiorów legend lub podań mogą po nią sięgnąć. Dla młodzieży i starszych czytelników będzie dobrą pozycją. Może zachęci kogoś do poznania legend z tamtych okolic. Polecam.