Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłam na klasyczny, nieśpieszny kryminał w stylu Agathy Christie, a dostałam hymn pochwalny francuskiego stylu życia z jego umiłowaniem wina, jedzenia, cygar, dyskusji o wszystkim i o niczym, całusków na powitanie i pożegnanie. Dynamiki w tym za grosz, a od nadmiaru rozważań o rodzajach wina i do czego pasują w pewnym momencie zaczęli mi się mylić bohaterowie. W połowie książki doszłam do wniosku, że prowadzenie śledztwa jest po prostu okazją do spotkań przy posiłkach. Nawet charyzma głównego bohatera niespecjalnie na mnie działała, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego stosunek do kobiet. Nie, raczej nie będę kontynuować tej serii.