Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zarzut mam do wydania. Zaprzepaszczono całkowicie szansę na przygotowani wartościowej pozycji, która łączy zbiór prac/esejów noblistki z jej biografią. Fajnie to zrobiono np. w publikacji „Einstein o Einsteinie”, gdzie autorzy wyselekcjonowali wybrane teksty fizyka, ale też opatrzyli je komentarzem osadzającym wszystko we właściwym kontekście. W „Samoszacunku” brakuje tak fundamentalnych informacji jak źródło danego tekstu i data jego ukazania się, a to jest ważne, bo nie wiemy np. czy Toni Morrison komentuje WTC rok czy 10 lat po zdarzeniu – perspektywa przecież jest też w tym kontekście istotna. Często również dobór tekstów i ich uporządkowanie sprawia, że trafiamy na fragmenty, które się powtarzają nieraz słowo w słowo i zdanie w zdanie. Rozumiem, że Morrison, gdy pisała te eseje mogła je publikować w dłuższych odstępach czasu, w różnych miejscach i po prostu recyklingowała swoje myśli, ale osoba opracowująca „Samoszacunek” miała wpływ na dobór tekstów. Toni Morrison uwielbiam, zachwycają mnie jej dzieła, ale „Samoszacunek” mnie rozczarował właśnie przez kiepskie opracowanie.