Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Skoro prochy tych, którzy zginęli, nie mogą mówić, więc muszą mówić żywi”. „Stutthof w kobiecych narracjach” to wspomnienia sześciu kobiet, które przeżyły obóz koncentracyjny w Sztutowie. Relacje pochodzą z lat 60. Obejmują opis aresztowania, transport do obozu, kwarantannę, pracę ponad siły, walkę o przetrwanie, ewakuację do Szwecji. Ostatnia z relacji opisuje również dwa procesy zbrodniarzy niemieckich. Z oczywistych względów nie jest to lektura łatwa w odbiorze. Dla mnie jednak wyjątkowo cenna. Do tej pory czytałam o Auschwitz, Birkenau, Ravensbrück, nigdy o Sztutowie.