Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Potępieni” to kolejna część opowieści o Raven z bractwa Rai, która posiada unikalną umiejętność, potrafi spowalniać czas. Raven dzierży też najpotężniejszą z broni – zesłanego przez gwiazdy pecha oraz własną lekkomyślność. Z powodu owej lekkomyślności wplątała się w coś, co spowodowało, że musiała uciekać, a na jej drodze stanął Nathaniel – Władca Cieni. Gdzie pchnie tym razem Raven jej wyjątkowa zdolność do pakowania się w kłopoty? Książka jest równie interesująca co poprzedniczka. Akcja nie gna na łeb na szyję, ale nie jest też zbyt wolna. Na pewno nie można się przy tej powieści nudzić, bo ponownie dużo się dzieje, również między Raven a Nathanielem, chociaż w dalszym ciągu relacja między nimi to slow burn. Znajomość tej dwójki jest wyjątkowo burzliwa. Ich rozmowy przepełnione są sarkazmem i wielokrotnie ich słowne starcia kończą się kłótnią. Wybitnie działają sobie na nerwy. Mimo to, jeśli jest taka potrzeba, stają w swojej obronie. Zarówno Raven, jak i Nathaniel to jednostki błyskotliwe, waleczne, dwa silne charaktery, którym z pewnością nie będzie łatwo żyć razem, o ile ich drogi w końcu trwale się zejdą. Niektóre sprawy się w tym tomie wyjaśniają, inne bardziej komplikują. Pojawiają się nowe pytania i kolejne tajemnice, co podkręca już i tak napiętą atmosferę i rozpala w czytelniku coraz większą ciekawość. Intrygi, zdrady, sekrety, epickie walki, zaskakujące zwroty akcji, elfy, czarownice, chochliki i inne istoty nie z tego świata – to wszystko i wiele więcej oferuje świat stworzony przez autorkę tej fantastycznej opowieści. Plus w tej części pojawiają się nowi bohaterowie, którzy mają swoje cele, motywacje i spory wpływ na przebieg wydarzeń. Pióro autorki jest nadzwyczaj przyjemne, dlatego czytaną opowieść chłonie się w zawrotnym tempie, angażując się w nią całym sobą. Tak bardzo, że otaczający nas świat podczas lektury przestaje istnieć. Siłą powieści, oprócz porywających wydarzeń, są jej bohaterowie. Doskonale nakreśleni, wyraziści, każdy obdarzony bagażem ciężkich doświadczeń i przeszłością, której sekrety odkrywamy z niesamowitą wręcz zachłannością. Zresztą nie tylko my, bo Raven, która zwykle do wszystkiego podchodzi na luzie, z podobnym podejściem traktuje swoją przeszłość. Dlatego również dla głównej bohaterki niektóre informacje są sporym zaskoczeniem. Nie zawsze byłam w stanie stwierdzić z całą pewnością, kto jest po czyjej stronie w trwającym konflikcie, ale to dlatego, że intryg w tym tomie jest naprawdę dużo. Wprowadzeni do fabuły nowi bohaterowie też mają swoje za uszami. Każdy knuje, dużo jest polityki i z tego powodu odrobinę ciężko jest się połapać. Ale nie zabiera to tej opowieści lekkości, zmusza jedynie do tego, aby trochę pogłówkować, a to akurat sobie cenię. Zakończenie powieści zmiotło mnie z planszy. Dosłownie. Nie wiem, czemu założyłam, że na „Potępionych” ta historia się zakończy, ale nie. I bardzo dobrze, bo pokochałam tę opowieść, ale po takim finale nie mogę doczekać się kontynuacji, a jej nie ma. No i nie wiem, co teraz. Oba tomy oczywiście serdecznie polecam!