Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oto spod pióra Sławomira Łuczaka wyszła kolejna świetna powieść. Zresztą, jak mogło być inaczej? Fani twórczości prędzej czy później i tak sięgną po tę książkę, zaś ci, którzy autora kojarzą średnio lub wcale powinni wiedzieć, że na rodzimej scenie literackiej należy on do bardzo wąskiego grona pisarzy utalentowanych i myślących. Tym razem autor rozprawia się z najbardziej absurdalnym konfliktem ostatnich lat, czyli z tym, co stało się z tym narodem po katastrofie smoleńskiej. Nie znajdziemy tu patosu, opowiadania się po którejkolwiek ze stron, bo jakże się tu opowiedzieć? Znajdziemy za to potworny niesmak i niemożność odnalezienia się w chorej, podsycanej przez media i polityków sytuacji. Łuczak twardo rozprawia się (nie po raz pierwszy!) z naszymi cechami narodowymi, a do tego celnie komentuje rodzimy rynek czytelniczy. Oto bowiem główny bohater dostaje od swojego wydawcy zlecenie napisania kryminału, czyli gatunku przechodzącego ostatnimi czasy prawdziwy rozkwit. Bo czy może być coś doskonalszego niż dobry kryminał? Najlepiej jeszcze z wątkiem miłosnym? Jakoś naszemu bohaterowi nie po drodze z tym kryminałem, bo on chciałby inaczej, lepiej, wyżej, coś jakby sztuka... Tylko sam dobrze wie, że z takimi aspiracjami sam ustawia się na przegranej pozycji. W tej niewielkiej książeczce obrywa się wszystkim. Mediom, wielkim uznanym reżyserom, celebrytom, gwiazdom i innym wyniesionym na piedestał przez samych siebie. "Normalne ślady użytkowania" to jedna z najlepszych książek tego roku. Mam jednak jeden zarzut do autora. Jest to jego druga z kolei książka, w której zmienił on styl pisania na bardziej... zawiły. Długie, kwieciste zdania, specyficzna składnia (która powoli staje się jego cechą charakterystyczną) sprawiają, że książkę czyta się niestety ciężko. Znam wszystkie opublikowane powieści Łuczaka i odnoszę wrażenie, że wraz z rozwojem intelektualnym zatraca on powoli lekkość i płynność, która nadawała jego wcześniejszym książkom tak piękny charakter. Nie umniejsza to jednak w żadnym stopniu wartości samej książki.