Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zanim przejdę do opinii, zaznaczam że książkę czytałem w oryginale, a polskie tłumaczenie mam zamiar dopiero kupić. Cieszę się, że w końcu zaczynają pojawiać się na rynku wydawniczym wartościowe książki na temat neopogaństwa i magii. Jestem poganinem eklektycznym, praktykującym magię chaosu i sporo czerpiącym z czarostwa. Część z przedstawionych poglądów nie pokrywa się z moimi, ale książka i tak według mnie zasługuje na maksymalna liczbę gwiazdek. Przede wszystkim jest to książka o wysokiej wartości merytorycznej i duchowej i nie jest to kolejny podręcznik tzw. eklektycznej wicca (wiem, wiem, eklektyczna Wicca to nie Wicca, ale używam tutaj tego sformułowania dla wygody) pełnej bełkotu charakterystycznego dla New Age. Jest wręcz odwrotnie. Czytelnik znajdzie tu wiele interesujących informacji o historii czarostwa, odwołania do wielu źródeł historycznych i literackich itp. Znajdziemy też wartościowe informacje i ciekawostki związane z czarostwem, a odnoszące się do kultur pozaeuropejskich. Dla mnie to zawsze miły element, bo jako osoba z wykształceniem antropologicznym i interesująca się też religiami Azji Południowej i Wschodniej, lubię szukać powiązań miedzy religiami i systemami magicznymi różnych kultur. Tutaj znajdziemy dość liczne odwołania do kultur Indii i Tybetu (chociaż nie tylko). Uważam, że ta wspaniała książka, napisana przez matkę Wicca, powinna być przeczytana przez każdego neopoganina, praktykującego dowolna ścieżkę. Neopogaństwo i neopogańskie czarownictwo to światopogląd złożony i wewnętrznie mocno zróżnicowany, więc zapewne przemyślenia i doświadczenia wielu osób mogą być odmienne od tego, co jest zaprezentowane w książce, jednak jest to wspaniała lektura, która jest ucztą dla umysłu i w przeciwieństwie do wielu książek o czarownictwie, które napisane są tylko dla pieniędzy, a wartość merytoryczną i duchową maja bliską zeru, ta książka jest wybitna, dobrze napisana i odsyła do wielu innych źródeł, które można potem przeczytać i zgłębić temat dokładniej. Fakt, że są to źródła nieco starsze, z których część uważana jest przez część osób za zdezaktualizowaną, ale książka ta to klasyka i swoje lata ma, a sprostowania i ewolucję niektórych tez można sobie uzupełnić z nowszych prac o podobnie wysokiej jakości, czy z dobrych zagranicznych i polskich źródeł internetowych dotyczących neopogaństwa, a jest takich coraz więcej.