Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrzeba przeczytania tej książki zrodziła się we mnie dzięki Marcinowi Kąckiemu i jego reportażowi o Oświęcimiu. Wstyd mi się zrobiło, że nie przeczytałam wcześniej pracy Pana Lachendro, którego bardzo cenię. “Zburzyć i zaorać…” to zbiór artykułów, w których autorzy przedstawiają swoje odczucia, uwagi, często słowa ostrej krytyki odnoszące się do ledwo co powstającego Muzeum Auschwitz-Birkenau. Naprawdę jest to znakomicie dobrane. Pojawiają się autorzy tacy jak Jalu Kurek, Paweł Jasienica, Jerzy Putrament… W artykułach poruszona jest masa problemów, dotycząca charakteru i sposobu działania muzeum. Nie obyło się bez słów krytyki skierowanych do pracy przewodników, której to podjęli się byli więźniowie, przeważnie słabo wykształceni. Nie obyło się bez wątpliwości, czy powinno się wpuszczać na teren obozu dzieci. Nie obyło się bez wątpliwości, czy w ogóle to muzeum ma sens w takiej formie, czy nie lepiej jednak: “zburzyć oświęcimskie bloki, zaorać ziemię, zasiać zboże - postawić tam symboliczny cmentarz…”. Jak podsumowuje Autor: “słowa zburzyć i zaorać spotkały się z poparciem części czytelników wyrażanych w listach do redakcji kilku pism. Stanowiły jednak zaskoczenie dla innych, zwłaszcza dla byłych więźniów, którzy stanowczo sprzeciwili się tym sugestiom”. Dobra to była lektura. Warto sięgnąć.