Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są rodzynki w tym hipisowskim cieście. Na pierwszym planie O'Hara (w Polsce wydawany głównie w antologiach lub na łamach czasopism, nie liczę "Twojej pojedynczości" w przekładzie Sommera),Kadysz Ginsberga oraz nieznani dla mnie zupełnie wcześniej: Robert Creeley ("Nieuczciwi listonosze"!) i Denise Levertov ("Psalm miasta"). Jack Kerouac - tylko dwa wiersze, z tomu Mexico City Blues. Cały koncept zbioru (wiersze wybrała i tłumaczyła Teresa Truszkowska) ma dla mnie podwójną wartość. Po pierwsze Creeley i O'Hara do pogłębienia. Po drugie książka zawiera tłumaczenia obok oryginałów. Dzięki temu słychać np., jak O'Hara fantastycznie rytmizuje (i rymuje) o czym nie miałem absolutnie pojęcia, wcześniej mając do czynienia tylko z tłumaczeniami. W wierszu "Na górze" Skały pokryte porostem, grzechoczące liście i nieświeży śnieg będę żyć, by dopalić tego papierosa, autostrada ryczy na mniejszym pagórku, błyszczy staw w dole i słupy telegrafu na horyzoncie. O krok stąd w martwym słońcu brudna chusteczka leży na śniegu. Palę Picayune "najgorszego papierosa", przyciskam usta do chusteczki, jest ciepło. W oryginale ten wiersz brzmi tak: Rocks with lichen on, rattling leaves and rotting snow I shall live to finish this cigarette and the turnpike roars up a lesser hill, gleams the nether pond and the wire towers on the horizon. A foot away in the dead sun a handkerchief lies dirty in the snow. I'm smoking a Picayune "the worst cigarette", press lips upon the handkerchief and it is warm. Żeby nie zapomnieć, wrzucam tu jeszcze "listonoszy", wiersz, który mógłby być flagowcem tego zbioru: The Dishonest Mailmen They are taking all my letters, and they Put them into a fire. I see flames, etc. But do not care, etc. They burn everything I have, or what little I have. I don't care, etc. The poem supreme, addressed to Emptyness - this is the courage Neccessary. This is something Quite different. (Nieuczciwi listonosze Oni zabierają wszystkie moje listy i Wrzucają je w ogień. Widzę płomienie, itd. Lecz nie dbam o to, itd. Oni palą wszystko co mam, odrobinę Którą posiadam. Nie dbam o to, itd. Najdoskonalszy poemat, skierowany do Pustki - jest aktem odwagi Niezbędnej. Czymś całkiem Odmiennym.)