Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy otrzymałam od Wydawnictwa propozycję objęcia patronatem medialnym książkę "Jego Wysokość Nauczyciel-Koń", prawie od razu się zgodziłam. Zapoznałam się jedynie z krótkim fragmentem owej prozy i już na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Wiedziałam, że to będzie lekka, przyjemna, ale również mądra opowieść, która nie tylko mnie rozbawi i wzruszy, ale też pozwoli poniekąd pozyskać wiele wartościowych wiadomości o pięknych i inteligentnych stworzeniach, jakimi bez wątpienia są konie. Nie myliłam się. Zapraszam na recenzję. Jerzy R. Szulc urodził się w 1940 roku w Tucholi. Tam ukończył szkołę podstawową oraz liceum ogólnokształcące. Z wykształcenia polonista, ukończył też studia licencjackie na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1958-1960 pracował w księgarni w Tucholi. Na stałe mieszka w Zgorzelcu. Wielka przygoda z końmi rozpoczęta blisko czterdzieści lat temu, to początkowo hodowla, prowadzenie szkółki jeździeckiej, a teraz spisywanie wrażeń. Od 2009 roku w miesięczniku Ogólnopolskiej Giełdy Koni Hodowlanych, "Koński Targ" ukazały się opowiadania zawarte w niniejszym zbiorze. W dwóch innych zbiorach, "Podróże bez filtra" (2014) i "Oddech Motyla" (2015) znajdujemy opowiadania, eseje i wiersze o odmiennej tematyce. Niektóre utwory zostały nagrodzone w kilku edycjach Konkursu Literackiego "Nie-Do-Rzeczki" w Zgorzelcu. Jego pisanie spotkało się z dużym zainteresowaniem. Swój spóźniony debiut zdał celująco. (źródło: okładka książki "Jego Wysokość Nauczyciel-Koń") Gdy główny bohater książki - Jerzy R. Szulc - był dzieckiem, ojciec - ułan i weteran wojenny - próbował zaszczepić w nim miłość do koni, racząc go wieloma opowieściami. Jednak nie wpłynęły one za bardzo na rozbudzenie entuzjazmu autora to tych jakże wspaniałych zwierząt. Dopiero po wielu latach zaczęła się przygoda Pana Jerzego z końmi, a początek swój miała w trakcie pewnego spotkania, mającego miejsce któregoś lipcowego dnia na tarasie ośrodka wypoczynkowego. Kolega i jednocześnie kierownik obiektu zaproponował mu wówczas przejażdżkę konną, a Pan Jerzy - pomimo obaw - wyraził na nią chęć. To przeżycie okazało się być dla niego bardzo poruszające i nieustannie wspominane jest z ogromnym sentymentem. Ten jeden moment wpłynął na dalsze życie Pana Jerzego, który z czasem podjął się hodowli koni, a następnie założył szkółkę jeździecką. Z czasem postanowił tworzyć zapiski, notatki, za pomocą których pragnął podzielić się swą ogromną pasją, zdobywanym przez lata doświadczeniem związanym z opieką nad końmi oraz trudną pracą z nimi, więzią nawiązaną z tymi zwierzętami, a także relacjami z poznanymi ludźmi, którzy podzielali jego zamiłowanie. Książka składa się z szesnastu kilkustronicowych opowiadań, a każde z nich ukazuje inną historię. Autor przedstawił bowiem pokrótce swoje pierwsze kroki w jeździectwie, stopniowo nabywane umiejętności, relacje z końmi, przebieg jazd leśnych, wyciągnięte nauki, a także swe liczne upadki, porażki i małe sukcesy. Opisywał też sytuacje, mające na celu przestrzec innych przed nieodpowiednimi zachowaniami wobec tychże zwierząt. Omówił ich zachowania i psychikę, ukazał ich stosunek do ludzi, nakreślił ich język oraz scharakteryzował wybrane konie, z którymi połączyła go silniejsza więź i które odegrały w jego życiu istotną rolę (m.in. Kalina, Ordon, Malta, Sygnet). Pokazał konie jako piękne, mądre, bystre, pełne gracji stworzenia, z którymi połączyła go wielka przyjaźń. Zajmowanie się nimi bądź wspólne przechadzki sprawiały autorowi mnóstwo radości, pozwalały odkrywać nowe wartości, zachwycać się nie tylko swym towarzyszem, ale również otaczającym ich krajobrazem, ale przede wszystkim nauczyły go cierpliwości, wyrozumiałości i szacunku. Obcowanie z końmi pozwoliło mu też bliżej i dokładniej przyjrzeć się emocjom owych zwierząt, tym samym chłonąć mądrości, które można było wyczytać z oczu każdego konia. Jedno - niekiedy przenikliwe - spojrzenie wystarczyło, aby poznać ich uczucia, ale również swoje wady. "Jego Wysokość Nauczyciel-Koń" to książka, którą czytałam z przyjemnością. Z niezwykłą szczerością autor relacjonuje swoje przygody, przeżycia oraz opowiada ciekawe anegdoty ze swego życia, którego znaczną część poświęcił hodowli koni i współpracy z nimi w szkółce jeździeckiej. Opowiastki napisane są z wielką pasją, ciepłem i miłością, co zdecydowanie odczuwalne było w każdym słowie i zdaniu. Ponadto Jerzy Szulc posługuje się lekkim, prostym, swobodnym językiem, często zwracając się bezpośrednio do czytelnika, kierując też w jego stronę pytania. W każdą historyjkę autor wplata swe cenne przemyślenia i spostrzeżenia na dany temat, a niekiedy udziela niejakich wskazówek i rad. Przyznaję, że w trakcie lektury wiele momentów wywoływało na mojej twarzy uśmiech, ale zdarzały się również chwile pełne wzruszeń. Ogromnym atutem wspominanej publikacji bez wątpienia są przepiękne i urokliwe czarno-białe ilustracje autorstwa niebywale utalentowanego Tomasza Przeździeckiego. To znakomite ujęcia skupiające uwagę i pobudzające wyobraźnię, idealnie oddające niepowtarzalny klimat i wyróżniające się wypływającą z nich głębią. Godzinami mogłabym się w nie wpatrywać, tym bardziej, że przywołują pewne wspomnienie z dzieciństwa. Z pewnością owe obrazki budzą zachwyt i sprawiają wrażenie żywych. Podsumowując, "Jego Wysokość Nauczyciel-Koń" to interesująca, optymistyczna, refleksyjna, sympatyczna, niekiedy rozczulająca i zapewniająca niesamowite wrażenia opowieść o wielkiej miłości do koni. To pozycja, która zadowoli nie tylko miłośników tych jakże cudownych zwierząt oraz pasjonatów jazdy konnej, ale każdego czytelnika, który chciałby po prostu miło i przyjemnie spędzić popołudnie z ciekawą i wartościową książką. Serdecznie polecam.