Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gabriel Chevallier jako młody chłopak trafia do francuskiej armii i zostaje wysłany na front. Swoje przeżycia z Szampanii, Chemin des Dames oraz innych pól bitewnych opisał później w swojej książce "Strach", chociaż głównym bohaterem jest Darlemont, w którym można odnaleźć pierwowzór autora. Mamy więc zatem pewien miks wspomnień z powieścią, napisany bardzo zgrabnym literackim językiem, pełnym przemyśleń oraz brutalności otaczającego bohatera świata. Jeśli chodzi o wojenne wspomnienia, to lubię takie, które prezentują pełne spektrum wojskowego życia i Gabriel Chevallier akurat to oferuje w swojej pozycji. Są opisy szkolenia, tego co działo się na polach bitewnych, jak wyglądało życie w szpitalu oraz rekonwalescencja. Podczas lektury naturalnie nasuwają się skojarzenia z "Na zachodzie bez zmian", jednak "Strach" nie jest aż tak beznadziejny. Bohater chce po prostu przeżyć wojnę, nie wstydzi się swojego strachu, nie kryje się z tym, że będąc łącznikiem, uważa sam siebie za dekownika, który ma trochę większe szanse na przeżycie niż inni. Tutaj dostrzegamy w bohaterze pewną iskierkę, chęć życia, nawet jeżeli i jego stać na pewne odważne czyny, które mogą zakończyć się zgonem. Wydźwięk pozycji jest oczywiście antywojenny, tytułowy "Strach" nie jest tu bez znaczenia. Książka nie roi się od chwalebnych czynów, jest raczej ponura rzeczywistość, chęć przeżycia, krytyka przełożonych, a autor więcej zrozumienia przejawia dla Niemców po drugiej stronie niż dla własnej generalicji. Literacko znakomite są zwłaszcza opisy pobytu w szpitalu oraz rekonwalescencji, gdzie autor zderza się z innym światem. Flirtuje z pielęgniarkami, które podziwiają go za inteligencję, ale jednocześnie nie rozumieją jego strachu, co Chevallier tłumaczy pewnymi społecznymi barierami. Podobnie ma się rzecz, kiedy bohater wybiera się do domu - ojciec chciałby widzieć więcej belek na ramieniu syna, ten z kolei życzy sobie, aby rodzic zrozumiał wojnę, ale wie, że to daremny trud, więc konflikt pokoleń będzie trwał nadal. Wspomnienia Gabriela Chevalliera są naprawdę brutalne, ale też niezwykle realistyczne. Kiedy autor ma problemy żołądkowe podczas ostrzału artyleryjskiego, autentycznie to czujemy i współczujemy mu. "Strach" to pozycja godna polecenia, po lekturze tej książki piekło frontu zachodniego weszło w mojej głowie na inny poziom.