Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie moja bajka. Trochę w stylu (nie)sławnego podręcznika do hitu/kitu. . Zmasowana krytyka kultury lat 60 tych przeprowadzona wg. najbanalniejszych matod (szkoły jezuickiej) sprowadzająca literaturę do jednostkowych biografii. I tak mamy tu krytykę narkotycznych wizji Burroughs, ale już nic o jego koncepcji języka jako zbioru zamkniętych znaczeń tworzących sztywne ramy kognitywne oraz społeczne (koncepcja znana że strukturalizmu, ale 1 raz ukazana w autentycznej literaturze w postaci techniki cut up Burrougsa). I tak dalej, w stylu inkwizycji nad najważniejszymi nazwiskami, przez ponad 200 stron. Przemilczenia i naginanie faktów.